جبیب یار پاکدامن مطلع روز منست
دیدن رویش نشان بخت فیروز منست
فال فرخ از رخ و زلفش همی گیرم از آنک
این شب قدر من و آن روز نوروز منست
خط مخوان نقشی که بر سطح مهش بینی از آنک
آینه است آن روی و زنگش آه دلسوز منست
گر فشانم جان بر او پروانه وش عیبم مکن
روی شهر آرای او شمع دلفروز منست
هر بدی کابن یمین را آید از جانان بسر
گوید اصل شادی جان غم اندوز منست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و زیبایی است. شاعر به توصیف محبوبی اش می‌پردازد که دیدن روی او نشانه‌ی سعادت و خوشبختی است. او به نقش و زیبایی محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که چهره‌اش مانند آینه‌ای است که درد و رنج او را نشان می‌دهد. شاعر ابراز می‌کند که حتی اگر جانش را به پای محبوبش نثار کند، عیبی بر او نمی‌گذارد؛ چرا که زیبایی او مانند شمعی است که قلب را روشن می‌کند. در نهایت، شاعر اشاره می‌کند که تمامی غم‌ها و مشکلاتش از جانب محبوبش به وجود آمده و شادی‌اش نیز به او وابسته است.
هوش مصنوعی: یار پاکدامن و محبوب من، به مانند نور صبحگاهی است که آغاز روز من را روشن می‌کند. دیدن چهره‌اش نشانه‌ای از خوش‌شانسی و بخت خوب من است.
هوش مصنوعی: من به خاطر چهره و زلف او فال نیک می‌زنم، زیرا این شب قدر برای من و آن روز نوروزی است که در پیش دارم.
هوش مصنوعی: نگاه نکن به خطی که بر روی ماهش ظاهر شده، زیرا آنچه می‌بینی فقط تصویری است که در آینه افتاده. آن چهره و زیبایی، تنها صدای دلسوز من را بازتاب می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر جانم را نیز برای او فدای شوق و عشقش کنم، عیبم نکن زیرا چهره زیبای او مانند شمعی است که دل را می‌افروزاند.
هوش مصنوعی: هر بدی که از محبوب می‌آید، به سمت من می‌رسد و گریزی از آن نیست. من از شادی اصلی که در وجودم هست، به دنبال غم هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.