|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که از احساسات عمیق و دلشکستگی سخن می‌گوید. گوینده به خاطر فراق و جدایی از محبوبش در عذاب است و قلبش از این درد پر از تنگی است. او به حال خود می‌پردازد و از احساسات ناخوشایندش در غم جدایی می‌گوید. در واقع، این شعر بیانگر این است که جدایی از معشوق هیچ‌گاه آسان نیست و دل انسان در چنین شرایطی به شدت می‌آزارد.
هوش مصنوعی: ای آتیک یا مولای من، در روز گذشته که زائر بودی، تو هیچ‌گاه هدف من نبودی و من هم با ناامیدی پشت سر تو ایستادم.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان حالتی پرداخته که در آن، فرد احساس می‌کند که با وجود دوری یا جدایی، دلش پر از تنگی و دلتنگی است. او به گونه‌ای اشاره می‌کند که روحش از او جدا شده و احساس ناامیدی و تلخی را تجربه می‌کند. در واقع، این بیانگر عمق احساسات و تأثیر جدایی بر انسان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.