برگ طربم عشرت بی‌برگ و نوایی‌ست
چون آبله بالیدنم از تنگ‌قبایی‌ست
در قافلهٔ بی جرس مقصد تسلیم
بی‌طاقتی نبض طلب هرزه‌درایی‌ست
کو شور جنونی‌که اسیران ادب را
در دام و قفس حسرت یک ناله رهایی‌ست
فرش در دل باش‌کزین‌گوشهٔ الفت
هرجا روی از آبلهٔ پاکف پایی‌ست
آرایش‌گل منت مشاطه ندارد
بی‌ساختگی‌های چمن حسن خدایی‌ست
خلوتگه وصل انجمن‌آرای دویی نیست
هشدارکه اندیشهٔ آغوش جدایی‌ست
تا رنگ قبولی به دل از نقش تمناست
گر خود همه آیینه شوی‌کارگدایی‌ست
ای خاک‌نشین‌کسب ادب مفت سفالت
اندیشهٔ چینی مکن این جنس خطایی‌ست
آنجاکه‌گل حسن حیاپرور نازست
سیر چمن آینه هم دیده‌درایی‌ست
فریادکه یک عمر غبارنفس ما
زد بال و ندانست که پروازکجایی‌ست
کو صبروچه طاقت‌که به صحرای محبت
در آبله پاداری و در ناله رسایی‌ست
اندیشه چمن طرح‌کن سجدهٔ شوقی‌ست
امروز ندانم کف پای که حنایی‌ست
چون اشک من و دوش چکیدن چه توان‌کرد
سرمایهٔ اول قدمم آبله‌پایی‌ست
مجموعهٔ امکان سخنی بیش ندارد
بیدل مرو از راه‌که این ساز نوایی‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر احساسات و تفکرات عمیق شاعر را درباره عشق و جدایی بیان می‌کند. شاعر به زیبایی‌های عشق و درد دل‌های ناشی از آن اشاره می‌کند و از ناتوانی در دستیابی به شادی و آزادی صحبت می‌کند. او در توصیف بی‌طاقتی و حسرت‌های ناشی از حس عدم وجود شور و شوق در زندگی می‌نویسد. همچنین به زیبایی الطاف و نعمت‌های الهی می‌پردازد و به اهمیت اندیشیدن درباره ادب و رفتار در عشق اشاره دارد. در نهایت، شاعر به نزدیک بودن به حقیقت و عدم توانایی در پرواز به سوی عشق حقیقی اشاره می‌کند و با استفاده از تصاویری از طبیعت، احساسات خود را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: من سرشار از شادی و خوشی‌ام، اما بدون زینت و آواز زیبا، مثل جوانه‌ای که از کم‌عرضی و تنگی رشد کرده است.
هوش مصنوعی: در کاروانی که بدون علامت و نشانه است، رسیدن به هدف از سر تسلیم و رنج و شتاب بی‌فایده‌ای است.
هوش مصنوعی: کجاست آن شور و شوقی که بتواند دل‌های دربند ادب را از زندان و حسرت یک صدا برای آزادی نجات دهد؟
هوش مصنوعی: در دل خود مهمان‌نوازی را داشته باش که هر کجا بروی، رد پاهایش به نشانهٔ محبت و صمیمیت باقی مانده است.
هوش مصنوعی: زیبایی گل نیازی به آرایش ندارد و خلوص و نیکی‌های چمن نشان از زیبایی آفریدگار دارد.
هوش مصنوعی: جایگاه وصل و دوستی جایی برای جمع شدن نیست، دقت کن که افکار و احساسات به جدایی ختم می‌شوند.
هوش مصنوعی: برای اینکه در دل رنگ قبولی ایجاد شود، باید از نقش خواسته‌ها و آرزوها باشد. حتی اگر تمام وجودت را هم تقدیم کنی، این تنها کار یک شخص با مقام پایین است.
هوش مصنوعی: ای انسان خاکی، ادب را بیاموز و به فکر نادرست نباش، این طرز تفکر اشتباه است.
هوش مصنوعی: در جایی که گل حسن با زیبایی و حیا خود، نشانه ناز دارد، چمن نیز آینه‌ای است که زیبایی او را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: فریاد می‌زند که در طول عمر، نفس ما بر او غباری نشسته و او نمی‌داند که پرواز به کجا انجام می‌شود.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در مسیر عشق و محبت، صبر و تحمل بالایی نیاز است. در این راه، ممکن است با مشکلاتی مانند درد و رنج مواجه شویم، ولی در نهایت این ناله و درد به نوعی زیبا و موسیقایی تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: امروز در ذهنم تصویری از چمن شکل گرفته که نشانه‌ای از عبادت و عشق است، اما نمی‌دانم که پای کدام شخص رنگی چون حنا دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که اشک من به دوش می‌چکد، چه می‌توانم بکنم در حالی که سرمایهٔ اولیه‌ام برای شروع، دچار آسیب و مشکل است.
هوش مصنوعی: بیدل می‌گوید که همهٔ امکانات و ظرفیت‌ها تنها یک پیام را منتقل می‌کنند و توصیه می‌کند که از راهی نروید که این نغمه و ملودی جدیدی است که در پیش رو وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.