بود داغ من مردم دیدهٔ شب
ز دود دلم موی ژولیدهٔ شب
ز هر حلقهٔ طرهٔ اوست روشن
به روی سحرحیرت دیدهٔ شب
دل از طره رمکرد و شد صید رویش
به صبح آشتیکرد رنجیدهٔ شب
سیهبختی او ز مه غازه دارد
بنازم به بخت نکوهیدهٔ شب
فروغ سحرکابروی جهان است
بودگردی از دامن چیدهٔ شب
ز بیدل مپرسید مضمون زلفش
چه خواند کسی خط پیچیدهٔ شب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از دلتنگی و عشق سخن میگوید. شاعر در آن به شب و داغی که از تنهایی و دوری محبوبش بر دل دارد، اشاره میکند. او به زیبایی و جذابیت معشوق میبالد و چهرهی او را به سحر تشبیه میکند. احساسات متضادی مانند رنج مورد عشق و خوشی ناشی از دیدن معشوق وجود دارد. در نهایت، شاعر به زلف معشوق اشاره میکند و از پیچیدگیهای عشق و سرنوشت خود میگوید.
هوش مصنوعی: عاشقانهای از درد و رنجی که در دل دارم، به تصویر میکشم. در این شب تاریک، چشمانم در آتش دلتنگی میسوزد و مانند مویی پریشان و نامرتب، نشانههایی از داغ وجودم بر زمین میافتد.
هوش مصنوعی: هر دایرهای از موهای او، مانند نوری است که بر روی سحر میتابد و چشمان شب را مسحور میکند.
هوش مصنوعی: دل از زیبایی موی او بیخبر شد و در لحظهای از دیدن چهرهاش به آرامش رسید، بعد از اینکه شب را با ناراحتی گذرانده بود.
هوش مصنوعی: سیهبختی او از نور ماه نشأت میگیرد، پس من به بخت بد شب افتخار میکنم.
هوش مصنوعی: وقتی صبح فرا میرسد، نور و روشنی آن همچون زیبایی دختری است که جهان را روشن میکند، و این روشنی از تاریکی شب و سایههای آن برخاسته است.
هوش مصنوعی: از بیدلی نپرس که مضمون زلفش چیست، چون کسی نمیداند که آن خط پیچیده شب چه رازی در خود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.