به تماشای این چمن در مژگان فراز کن
ز خمستان عافیت قدحی گیر و ناز کن
مشکن جام آبرو به تپشهای آرزو
عرق احتیاج را می مینای راز کن
مپسند آنقدر ستم که به خست شوی علم
گره دست و دل ز هم مژه بگشا و باز کن
به چه افسانه مایلیکه ز تحقیق غافلی
تو تماشا مقابلی ز خیال احترازکن
نه ظهوریست نی خفا نه بقاییست نی فنا
به تخیل حقیقتی که نداری مجاز کن
چو غبار شکسته در سر راهت نشستهام
قدمی برزمینگذار و مرا سرفرازکن
به ادای تکلمی، به فسون تبسمی
شکری را قوام ده، نمکی راگدازکن
عطش حرص یکقلم زجهان برده رنگ نم
همه خاکست آب هم به تیمم نمازکن
نکند رشته کوتهی، اگر از عقده وارهی
سرت از آرزو تهی، چه شود پا درازکن
ز فسردن چو بگذری سوی آیینهٔ پری
دل سنگین گداز و کارگه شیشه ساز کن
بنشین بیدل از حیا پس زانوی خامشی
نفسی چند حرص را ز طلب بینیاز کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی چون زیبایی طبیعت، عشق، آرزوها و نیازهای انسانی میپردازد. شاعر از خواننده میخواهد که از زندگی و احساسات خود لذت ببرد و به زیباییها توجه کند. او به اهمیت تماشای جهان و غیبت از حقایق سطحی اشاره میکند و یادآوری میکند که زندگی نه دائمی است و نه ناپایداری دارد، بلکه در حقیقتی عمیقتر نهفته است. همچنین، شاعر برای پرهیز از خستگی و رنج، دعوت به زندهبودن و ارتباط با احساسات میکند و به دگرگونی درونی انسان تأکید میکند. در نهایت، با دعوت به آرامش و نیایش، خواهان رهایی از حرص و از خود بیخود شدن است.
هوش مصنوعی: به تماشای این چمن نگاه کن و از شگفتیهای خود در این باغ زیبا لذت ببر. از آرامش و راحتی که داری، بهرهمند شو و کمی خوش بگذران.
هوش مصنوعی: برای حفظ آبرو، تلاش کن و نگذار آرزوهایت به تپش بیفتند؛ نیازها و خواستههایت را به راز تبدیل کن و عرق بیشتری برای رسیدن به آنها بریز.
هوش مصنوعی: زیاد ستم نکن که دلت به تیرگی گراید. آگاهی و علم را به هم گره نزن و چشمانت را باز کن تا بتوانی حقایق را ببینی و از محدودیتها رها شوی.
هوش مصنوعی: به چه داستانی علاقهمندی، در حالی که از واقعیت بیخبری؟ باید از خیال و توهم دوری کنی و واقعیت را ببیینی.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نه ظهور و نمایشی کامل وجود دارد و نه پنهان و غیابی، نه چیز واقعی که باقی بماند و نه چیزی که از بین برود. در دنیای ذهنی و خیال ما، آنچه که حقیقتی واقعی نیست، میتواند به شیوهای مجازی و خیالی تصور شود.
هوش مصنوعی: من همچون غباری که در مسیر تو نشستهام، منتظر هستم. فقط یک قدم به جلو بگذار و مرا به عزت و ارزش برسان.
هوش مصنوعی: با به زبان آوردن سخنی نیکو و با زیبایی یک لبخند، به زندگی و خوبیهای آن اعتبار ببخش، و تلخیها را نیز با دوستی و محبت محو کن.
هوش مصنوعی: آرزو و حرص زیاد انسان، او را از وضعیت طبیعی و پاک زندگی دور میکند. حتی اگر شرایط هم کمابیش سخت باشد، باید با امید و تلاش، به برطرف کردن نیازها و انجام عبادات پرداخت.
هوش مصنوعی: اگر احساسات و تمایلاتی که در دلت داری را رها نکنی، ممکن است نتوانی به آرزوهایت دست یابی. پس با خیال راحت و بدون ترس از دست دادن، به پیش برو و به دنبال خواستههایت باش.
هوش مصنوعی: وقتی از اندوه و غم رهایی یابی، به جانب آیینهای برو که دل را شاد میکند، و در آنجا سنگینی دل را به آتش بکش و دنیای زیبای شیشهگری بساز.
هوش مصنوعی: بنشین و از پریشانی و خجالت دوری کن، سکوت اختیار کن و آرامش را تجربه کن. به جای حرص و ولع برای به دست آوردن چیزهای مختلف، خود را از این نیازها رها کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.