صبح است و ما دماغ تمنا رساندهایم
چون شمع بوسهٔ مژه تا پا رساندهایم
گل می‌کند ز شعلهٔ خاکستر آشیان
بال شکسته‌ای که به عنقا رساندهایم
ترک طلب به عمر طبیعی مقابل است
آیینهٔ نفس به مسیحا رساندهایم
کم نیست سعی ما که به صد دستگاه اشک
خود را به پای آبله فرسا رساندهایم
وحدت نماست شور خرابات ما و من
وهم است این که نشئه دو بالا رساندهایم
آیینهٔ جهان لطافت کدورت است
نقب پری ز شیشه به خارا رساندهایم
در هر دماغ فطرت ما گرد می‌کند
هر جا رسیده است کسی ما رساندهایم
شوقی فسرد و قطرهٔ ما در گهر گرفت
این است کلفتی که به دریا رساندهایم
طاووس ما بهار چراغان حیرت است
آیینه خانه‌ای به تماشا رساندهایم
از بس تنک بضاعت دردیم چون گهر
یک قطره اشک بر همه اعضا رساندهایم
گر مستی‌ات شکست دو عالم به شیشه کرد
ما هم دلی به پهلوی مینا رساندهایم
بیدل ز سحرکاری طول امل مپرس
کامروز نارسیده به فردا رساندهایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات و تجربیات عمیق خود می‌پردازد. او از صبح و حالتی که در آن قرار دارد سخن می‌گوید و به مضامین عشق، تلاش و پیوند با طبیعت اشاره می‌کند. شاعر با تصویرسازی‌های زیبا به این نکته می‌پردازد که چگونه تلاش‌هایش منجر به تجربیات معنوی و عاطفی عمیقی شده است. او از زخم‌ها و مشکلات زندگی نمی‌هراسد و بر اهمیت احساس و عشق تأکید می‌کند. در نهایت، او اشاره می‌کند که برای دستیابی به حقیقت و آگاهی، باید صبر کرد و از هر لحظه زندگی بهره برد. شعر به نوعی دعوت به تأمل و درک عمیق‌تر از زندگی است.
هوش مصنوعی: صبح است و ما برای آرزوهایمان تلاش کرده‌ایم، مانند شمعی که نورش را از سر تا پا پخش می‌کند.
هوش مصنوعی: آتش زدن خاکستر یک آشیانه با بال‌های شکسته، می‌تواند دوباره جوانه بزند و شکوفا شود. ما توانسته‌ایم آن را به اوج مقصود برسانیم.
هوش مصنوعی: در زندگی، جستجو و آرزوی چیزی که به راحتی به دست نمی‌آید، با عمر طبیعی انسان در تضاد است. ما به نوعی به درک و بصیرتی دست یافته‌ایم که درون‌مان را مانند آیینه‌ای روشن می‌سازد و می‌تواند ما را به مقام و جایگاهی بالا برساند.
هوش مصنوعی: ما تلاش زیادی کرده‌ایم تا با اشک‌های خود، آسیب‌ها و دردهایی که به ما وارد شده را به نمایش بگذاریم.
هوش مصنوعی: شور و حال جمع ما در میکده نشان‌دهنده‌ی وحدت ماست و این حالتی که داریم، نشان‌دهنده‌ی آن است که به جایی بالاتر از خودمان رسیده‌ایم.
هوش مصنوعی: آیینهٔ دنیا نیکی و زشتی را در خود دارد و ما با کمک یک پری، توانسته‌ایم به کمک شیشه به آواری از سنگ برسیم.
هوش مصنوعی: در هر روح انسانی که به دنیا آمده، ویژگی‌ها و خصوصیات خاصی وجود دارد. ما به هر جایی که رسیده‌ایم، به خاطر دیگران است که ما را به آنجا رسانده‌اند.
هوش مصنوعی: شوقی در دل ما کم شد و احساسات ما مانند قطره‌ای در دریا غرق شد. این نشانه آن است که حال ما با وجود این شوق و احساسات، در عمق بزرگ‌تر از آنچه فکر می‌کنیم قرار دارد.
هوش مصنوعی: پرنده زیبای ما در بهار مانند چراغی درخشان است که شگفتی را به همراه دارد، ما در خانه‌ای مانند آینه‌ای هستیم که به تماشا و شکوفایی دعوت می‌کند.
هوش مصنوعی: ما به دلیل فقر و تنگدستی، به اندازه‌ی یک قطره اشک از خود غم و درد را بر تمامی بدن‌مان پخش کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: اگر در حالتی مستی و سرخوشی دو جهان را به شیشه شکسته‌ای، ما نیز دلی را به کنار مینا (جام) رساندهایم.
هوش مصنوعی: بیدل، نپرس از کارهای سحرآمیز که چطور می‌توان آرزوهای دور و دراز را به واقعیت تبدیل کرد. امروز را به فردا رساندهایم، پس از ناامیدی و طولانی شدن زمان دیگر صحبت نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.