چون آینه چندان به برش تنگ گرفتم
کز خویش برون آمدم و رنگ گرفتم
نامی که ندارم هوس نقش نگین داشت
دامان خیالی به ته سنگ گرفتم
عجز طلبم گشت عنان تاب نگاهش
ره بر رم آهو ز تک لنگ گرفتم
چون غنچه شبم لخت دلی در نظر آمد
دامان تو پنداشتم و تنگ گرفتم
خلقی در ناموس زد و داغ جنون برد
من نیزگرفتمکه ره ننگگرفتم
خجلتکش خودسازیام از خودشکنیها
نگشوده در صلح و ره جنگ گرفتم
گر چرخ نسنجید به میزان وقارم
من نیز به همت کم این سنگ گرفتم
در ترک تعلق چقدر ناز و غنا بود
بر هر چه هوس پای زد اورنگ گرفتم
تاگرمکنم بستر امنیکه ندارم
چون صبح نفس زیر پررنگگرفتم
بیدل نفس آخر ورق آینه گرداند
سیلی به تجرد زدم و رنگ گرفتم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات و وضعیت درونی خود میپردازد. او با استفاده از تصاویری چون "آینه" و "غنچه"، نشان میدهد که چطور به خودشناسی و دگرگونی درونی رسیده است. احساسات او از عجز و خجالت ناشی از خودسازی و تلاش برای فرار از مشکلات درونی است. این شعر همچنین به جستجوی آرامش و امنیت شخصی اشاره دارد و تلاش شاعر را برای درک و پذیرش خود و جهان اطرافش به تصویر میکشد. در نهایت، شاعر به تجرد و تأمل در وجود خود پرداخته و از تجارب تلخ و شیرین زندگی یاد میکند.
هوش مصنوعی: وقتی که به شدت در تلاش بودم تا خودم را در آغوش بگیرم و احساساتم را کنترل کنم، به حدی فشرده شدم که دیگر نتوانستم خودم را تحمل کنم و از درون خود بیرون آمدم و تغییر رنگ دادم.
هوش مصنوعی: خواستهام به چیزی دست یابم که هیچگاه ندارم؛ حسرتی که در دل دارم مانند نگینی درخشان است و من در دل افکار و خیالاتم غرق شدهام.
هوش مصنوعی: من از شدت شوق و ضعف، کنترل خود را از دست دادهام و نگاهم به او مانند آهویی است که از راه خود منحرف شده است.
هوش مصنوعی: من مانند غنچهای در شب هستم و دل شاداب و لطیفی در نظرم آمده است. گمان کردم که دامان توست و با شناختی عمیق آن را فشردهام.
هوش مصنوعی: چند نفر به خاطر عشق و جنون به همدیگر آسیب رساندهاند، و من هم طعمه این خطر شدم و راه ننگین را انتخاب کردم.
هوش مصنوعی: من از تلاشهایی که به خودم آسیب میزند شرمندهام و در حالی که به صلح فکر میکنم، در مسیر جنگ قدم برداشتهام.
هوش مصنوعی: اگر فلک نتواند مرا با وقار و عظمت بسنجید، من نیز با همین تلاش کم خود، این سنگ را در دست گرفتم.
هوش مصنوعی: در رهایی از وابستگی، چقدر زیبایی و جذابیت وجود داشت، به هر چیزی که خواستهام سوگند خوردم.
هوش مصنوعی: اگر میخواهم جایی آرام و گرم برای خودم بسازم، باید این کار را از صبح زود شروع کنم و لحظههای زندگی را با تمام وجود بپذیرم.
هوش مصنوعی: در اینجا، شاعر به نوعی از تغییر درونی و تحول اشاره دارد. او میگوید که در آخرین نفس خود، به سوی خودشناسی و حقیقت رفت و با برخوردی عمیق به تجرد و خلوص، زندگیاش را دگرگون کرده و به رنگ و حالتی جدید دست یافته است. این تغییر نشاندهندهی تلاش شاعر برای رسیدن به روشنایی و درک عمیقتری از خود و جهان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.