یاد من کردی به سامانگشت ناز هستیام
نام دل بردی قیامت کرد ساز هستیام
تخم عجزم پرتنک سرمایهٔ نشو و نماست
سجدهای میدانم و بس نو نیاز هستیام
تنگ ظرفی احتیاطم ورنه مانند حباب
بحر میبالد زآغوش گداز هستیام
همچو شمعم هر نگه داغی دگر ایجاد کرد
اینقدر یارب که فرمود امتیاز هستیام
من هم از موهومی ساز نفس غافل نیام
تاکجا خواهد دمید افسون طراز هستیام
صبحم و در پردهٔ شب زندگانی می کنم
بینفس خوابیدهاست افسانه ساز هستیام
گر همه توفان شوم کیفیتم بیپرده نیست
عشق درگوش عدم خواندهست راز هستیام
ای شرار رفته از خود پر به بیرنگی مناز
دیدهام رنگی که من هم بینیاز هستیام
سایه را بر خاک ره پیداست ترجیح عروج
اینقدر من نیز بیدل سر فراز هستیام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ابراز احساسات عمیق شاعر در مورد وجود و هستیاش میپردازد. شاعر از یاد و توجه دیگران به خود احساس شادی و آرامش میکند و به تضادهای وجودی خود اشاره میکند. او از ضعفها و نیازهایش صحبت میکند و به تنهایی و جستجوی معنا در زندگی اشاره دارد. همچنین، شاعر به عشق و ارتباط آن با هستی خود اشاره میکند و در تلاش است تا بالندگی و توسعه را در وجود خود احساس کند. در نهایت، او به اعتلای روحی خود و نادیده گرفتن محدودیتها و چالشها اشاره میکند و میگوید که به رغم تمام مشکلات، در جستجوی حقیقت و معنا است.
هوش مصنوعی: به یاد من آمدی و به سامان رسیدی، زیبایی وجودم را با نام دل در دلت جا کردی و با این کار، زندگیام را دگرگون ساختی.
هوش مصنوعی: تخم ناتوانی من، به عنوان منبعی ضعیف برای رشد و پرورش، تنها سجدۀ من را میشناسد و برای برآورده شدن نیازهایم، تنها به دعا و دلخواهی بسنده میکنم.
هوش مصنوعی: من به دلیل محدودیتهای موجود در امکاناتم، نیاز به احتیاط و گوشهنشینی دارم، وگرنه مانند حبابی که در دریای وسیع شناور است، میتوانم از آغوش دنیای پر تغییر و پر از درد و رنج به اوج زیبایی و شادی برسم.
هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که با هر نگاه، شعلهای جدید در وجودم روشن میشود. ای کاش هر کدام از این نگاهها، نشانهای از وجود و هستیام باشد.
هوش مصنوعی: من نیز از خیال و تخیلاتی که وجودم را تحت تأثیر قرار دادهاند، غافل نیستم و میخواهم بدانم این جادوی هستی من تا کجا ادامه خواهد داشت.
هوش مصنوعی: صبح من شروعی نو است و در تاریکی شب زندگی میگذرانم. در این حال، خوابهای افسانهای و خیالانگیز از وجودم در حال شکلگیری است.
هوش مصنوعی: حتی اگر به شدت طوفانی شوم، کیفیت و ارزش واقعی من پنهان نخواهد ماند. عشق به من آموخته است که چه رازی در وجودم نهفته است.
هوش مصنوعی: ای آتش، که از خود رفتهای، به خاطر رنگ بیتنم با کسی درگیر مشو، چرا که من نیز به طوری هستم که نیاز به چیزی ندارم.
هوش مصنوعی: سایه بر روی زمین به وضوح دیده میشود، اما پرواز و عروج هم به همین اندازه برای من که بیدل هستم و به زندگیام افتخار میکنم، اهمیت دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مردهام اما همان خجلت طراز هستیام
با عرق چون شمع میجوشد گداز هستیام
رنگ این پرواز حیرانم کجا خواهد شکست
چون نفس عمریست گرد ترکتاز هستیام
کاش چشمم وانمیگردید از خواب عدم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.