دل مصفاکن شرر در خرمن اسباب ریز
آینه صیقل زن و نقش جهان در آب ریز
در تغافل‌خانهٔ اسباب فرش مخملی است
زین تماشا جمع کن مژگان و رنگ خواب ریز
غنچه آزاد است از گلبازی تمثال رنگ
ای حیا آیینهٔ ما هم به این آداب ریز
کم مدار از شمع محفل پاس ناموس وفا
آب گرد و بر غبار خاطر احباب ریز
زان ستمگر حسرت جام نگاهی داشتم
تا توانی بر سر خاکم شراب ناب ریز
دامنی کز کلفت آزادت کند ازکف مده
چون نوا بر در زن از هر ساز و بر مضراب ریز
فکر هستی سر به جیب انفعالت آب کرد
گردبادی جوش زن خاکی در این گرداب ریز
سجدهٔ طاق سپهرت نقش جمعیت نبست
بعد از این رنگ خمی بیرون این محراب ریز
خشک بر جا مانده‌ایم ای ابر رحمت همتی
خاکی از بنیاد ما بردار و بر سیلاب ریز
عمرها شد صورتم را می‌کشی بی‌انفعال
ای مصور در صدف خشک است رنگت آب‌ریز
نقش هستی بیدل از کلفت‌طرازان صفاست
تا تویی در هرکجایی سایهٔ مهتاب ریز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و معانی عمیق زندگی می‌پردازد. شاعر از مظاهر زیبایی، عشق و احساسات سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که هر چیزی در عالم باید با دقت و توجه مورد بررسی قرار گیرد. او از غنچه و شمع به عنوان نمادهایی از عشق و وفا استفاده می‌کند و به اهمیت پاک نگه‌داشتن ناموس و حیا اشاره دارد. همچنین، به چالش‌ها و سختی‌های زندگی پرداخته و از ناپایداری و گذرا بودن عمر می‌نالد. شاعر در نهایت بر اهمیت وجود و حضور زیبایی‌های در زندگی تأکید می‌کند و از خداوند می‌خواهد با بارش رحمت خود، به زندگی رنگ و زیبایی ببخشد.
هوش مصنوعی: دل خود را به پاکی و روشنی درآور، مانند شعله‌ای که در انباری از وسایل می‌درخشد. به مانند آینه‌ای که جلا داده می‌شود، بازتابی از زیبایی‌های جهان را در آب بینداز.
هوش مصنوعی: در خانه‌ای پر از بی‌توجهی و غفلت، فرشی نرم و مخملی وجود دارد. از این تماشا، رخسار خود را جمع کن و خواب را مانند رنگی زیبا بریز.
هوش مصنوعی: غنچه از قید و بندهای زیبایی گل رها است، ای حیا! مانند آیینه، ما هم باید به همین اصول توجه کنیم.
هوش مصنوعی: از شمع محفل دوری مکن و حرمت وفا را پاس داشته و آب بر روی غبار یاد دوستان بریز.
هوش مصنوعی: به خاطر ظلم آن ستمگر، آرزوی نگاهی داشتم. امیدوارم تا زمانی که بر روی خاکم هستم، شراب خالصی بر روی زمینم بریزند.
هوش مصنوعی: دامن کلفت که تو را از آزادی باز می‌دارد را رها کن، چون به در عشق نزن و از هر ساز و آهنگی بهره ببر.
هوش مصنوعی: فکر وجود تو در ابعاد کنش‌هایت به جایی می‌رسد که گردبادی از خاک و انرژی به وجود می‌آورد و در این آشفتگی، همه چیز به هم می‌ریزد.
هوش مصنوعی: سجدهٔ طاق آسمان نتوانست جمعیت را به خود جذب کند و پس از این، رنگ خم‌های آبی بار دیگر از این محراب فرو خواهد ریخت.
هوش مصنوعی: ای ابر رحمت، ما در اینجا خشک و بی‌حیات مانده‌ایم، لطفاً با توفیق و پشتکار الهی، ما را از این وضعیت نجات بده و باران رحمت خود را بر ما نازل کن.
هوش مصنوعی: سالیان زیادی است که تصویر مرا به خشکی کشیده‌ای، ای هنرمند؛ در حالی که رنگ و زیبایی‌ات در صدفی محبوس مانده و در حال ناپدید شدن است.
هوش مصنوعی: وجود بیدل به مانند صحنه‌ای زیباست که به خاطر زیبایی تو در هر جایی، نور ملایم ماه بر آن می‌تابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.