مبتلا در عشق گشتم، صبر ما یاران کجاست

سخت بیماریست در جان مرهم جانان کجاست

من ز سوز هجر او خون گریه کردم روز و شب

طاقت دوری ندارم، شاه غمخواران کجاست

از برای دیدن رخ ماه وش دلدار خویش

شوق در جانم بسی آن ماه مشتاقان کجاست

اشتیاق از حد گذشته جانب جانان ما

وصل جانان کی شود آن گلشن شاهان کجاست

ماسوی المحبوب شوقی نیست در جان مرا

گلرخ و سیمین تن و آن نرگس مستان کجاست

این نهال بدن من از تشنگی گشت ست خشک

جوی دهانم خشک گشته، آن ابر باران کجاست

گرد کویش گریه کرده یار بهر یار خویش

لب لسانم خشک گشته بحر بی‌پایان کجاست