ملک‌الشعرا بهار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹ ما درس صداقت و صفا میخوانیم آیین محبت و وفا میدانیم زبن بی‌هنران سفله ای دل مخروش کانها همه می‌روند و ما میمانیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به مفهوم صداقت و وفاداری اشاره دارند. شاعر به اهمیت محبت و صفای واقعی اشاره می‌کند و از بی‌ارزش‌بودن افراد نالایق و سطحی صحبت می‌کند، که در نهایت آن‌ها می‌روند اما ارزش‌های واقعی باقی می‌مانند.
هوش مصنوعی: ما در زندگی خود یاد می‌گیریم که با صداقت و پاکی رفتار کنیم و همچنین ارزش‌های محبت و وفاداری را می‌شناسیم.
هوش مصنوعی: ای دل، به صحبت‌های بی‌مایه و سطحی افراد بی‌صلاحیت توجه نکن، زیرا آن‌ها به زودی خواهند رفت و ما همچنان خواهیم ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
فانوس خیال از او مثالی دانیم
خورشید چراغ دان و عالم فانوس
ما چون صوریم کاندر او حیرانیم
گاهی به هوس حرف فنا میخوانیم
گاهی ز هوس نزد بقا میمانیم
تر دامنی وجود خود میدانیم
بر خشک بمانده چند کشتی رانیم
دنیا چو رباط و ما در او مهمانیم
تا ظن نبری که ما در او میمانیم
در هر دو جهان خدای می‌ماند و بس
باقی همه کل من علیها فان‌ایم
از طبع ملول دوست ما میدانیم
وز غایت عاشقیش می رنجانیم
شرمنده و ترسنده نبرد راهی
تا راه حجاب ماست ما می‌رانیم
ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم
از سرکشیت بجای خود بنشانیم
با قامت او چند کنی نسبت خویش
ما اصل تو و فرع تو نیکو دانیم
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.