گنجور

 
ملک‌الشعرا بهار

با دژآگاه (‌نادان و بی‌تربیت‌) مرد همراز مباش‌.

با خشمگین مردم همره مباش‌.

با خلج (‌پوچ و پست‌) مردم هم‌سگالش (‌هم‌مشورت‌) مشو

با بسیارخواسته مرد (‌متمول‌) هم‌خورش مباش.

سگالش مکن با خلج مرد زفت

مگو با دژآگاه راز نهفت

ابا خشمگین مرد همره مباش

هم آواز مرد دژ آگه مباش‌

مشو هیچ همباز پرخواسته

که گردد ترا خواسته کاسته