دلِم زار و دلِم زار و دلِم زار
طبیبم آورید دردِم کِرید چار
طبیبِم چون بِوینه بِرْمُوی زار
کِرَه دَرمونِ دردِم را به ناچار
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
دلِم زار و دلِم زار و دلِم زار
طبیبم آورید دردِم کِرید چار
طبیبِم چون بِوینه بِرْمُوی زار
کِرَه دَرمونِ دردِم را به ناچار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج خود صحبت می‌کند و می‌خواهد که طبیبی به کمک او بیاید. او احساسات عمیق خود را با کلماتی بیان می‌کند که نشان‌دهنده نیاز او به درمان و تسکین است. شاعر به وضوح می‌گوید که دردم فراوان است و به کمک فوری نیاز دارد.
وای بر دلم وای بر دلم... برایم طبیب بیاورید که دردم را چاره کند (چار یعنی چاره، کِرید یعنی کُنَد)
آنگاه که طبیب مرا ببیند زار زار بموید و دردم را بناچار درمان کند
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
بمیر ای دل چو خواهی مُرد ناچار
گذر کن این زمان از پنج وز چار
ولایت چار باشد ختم او چار
یکی گردند در توحید ناچار
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.