باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۳۲۹ همه روزم فغان و بیقراری شوان بیداری و فریاد و زاری بمو سوجه دل هر دور و نزدیک ته از سنگین‌دلی پروا نداری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حالتی از بیقراری و درد درونی است. شاعر هر روز را پر از ناله و فریاد می‌بیند و از احساسات عمیق و سنگین دلش سخن می‌گوید، بی‌پروا از دور و نزدیک به این درد اشاره دارد.
هوش مصنوعی: هر روز برایم پر از ناله و بیقراری است. بیدارم و فقط فریاد می‌زنم و می‌گریم.
هوش مصنوعی: هرگز نگران دل سنگین و محکم دیگران نباش، چه دور باشند و چه نزدیک، دل من به عشق تو پر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جهان را نیست جز مردم شکاری
نه جز خور هست کس را نیز کاری
یکی مر گاو بر پروار را کس
جز از قصاب ناید خواستاری
کسی کو زاد و خورد و مرد چون خر
[...]
ز تو نشگفت فضل و بردباری
چنان کز ما جفا و زشتکاری
به‌مو واجی چرا ته بیقراری
چو گل پروردهٔ باد بهاری
چرا گردی به‌کوه و دشت و صحرا
به‌جان او ندارم اختیاری
ندارم جز غم تو غمگساری
نه جز تیمار تو تیمارداری
مرا از تو غم تو یادگارست
از این بهتر چه باشد یادگاری
بدان تا روزگارم خوش کنی تو
[...]
الا ای خوش نسیم نو بهاری
تو بوی زلف آن بت روی داری
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.