باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۲۶۵ سر راهت نشینم تا بیایی در شادی به روی ما گشایی شود روزی بروز مو نشینی که تا وینی چه سخت بی‌وفائی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از انتظار و longing صحبت می‌کند و می‌گوید که منتظر کسی خواهد نشست تا بیاید. او امیدوار است که روزی برسد که بتواند با شادی بر روی او لبخند بزند، اما در عین حال از بی‌وفایی و سختی‌های این انتظار نیز گلایه می‌کند.
هوش مصنوعی: من در انتظار تو می‌نشینم تا بیایی و با نگاهی شاداب به ما خوشامد بگویی.
هوش مصنوعی: روزی می‌رسد که با موهای بلندت نشسته‌ای و می‌بینی که چقدر بی‌وفایی سخت است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بدو زیباست ملک و پادشایی
که هرگز ناید از ملکش جدایی
ته کت نازنده چشمان سرمه سائی
ته کت زیبنده بالا دلربایی
ته کت مشکین دو گیسو در قفائی
بمو واجی که سرگردان چرائی
نصیر دین که چشم پادشائی
نبیند چون تو فرخ کدخدائی
جهان را کدخدائی جز تو نبود
چنان چون نیست جز یزدان خدائی
اگر گویم بهمت آسمانی
[...]
ز هر شمعی که جویی روشنایی
به وحدانیتش یابی گوایی
دلا در راه حق گیر آشنایی
اگر خواهی که یابی روشنایی
چو مست خنب وحدت گشتی ای دل
میندیش آن زمان تا خود کجایی
در افتادی به دریای حقیقت
[...]
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.