هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به بیان درد و غم خود می‌پردازد و می‌گوید که هرگاه آسمان (یا تقدیر) صدای او را بشنود، آتش غم و اندوه در دلش شعله‌ور می‌شود. او احساس می‌کند که باوجود گذر عمر، آسمان به خواسته‌هایش پاسخ نمی‌دهد و همچنان در رنج و عذاب باقی می‌ماند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به بیان درد و غم خود می‌پردازد و می‌گوید که هرگاه آسمان (یا تقدیر) صدای او را بشنود، آتش غم و اندوه در دلش شعله‌ور می‌شود. او احساس می‌کند که باوجود گذر عمر، آسمان به خواسته‌هایش پاسخ نمی‌دهد و همچنان در رنج و عذاب باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: آسمان هیچ توجهی به ناله‌ها و شکایت‌های من ندارد و با هر دورش، آتش درد و بار غم را در دلم شعله‌ور می‌کند.
هوش مصنوعی: من تمام عمرم را با اندوه و رنج سپری میکنم، اما هیچ‌گاه دلخواسته‌ام برآورده نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فدای روی خوبت باد جانم
فدای من سراسر دشمنانم
دلا از دست تنهایی به جانم
ز آه و نالهٔ خود در فغانم
شبان تار از درد جدایی
کند فریاد مغز استخوانم
تو را جویم ز هر نقشی که دانم
تو مقصود‌ی ز هر حرفی که خوانم
ز تو گر یک نظر آید به جانم
نباید این جهان و آن جهانم
مرا آن یک نفس جاوید نه بس
تو دانی دیگر و من می ندانم
اگر گویی سرت خواهم بریدن
[...]
چه نزدیک است جان تو به جانم
که هر چیزی که اندیشی بدانم
از این نزدیکتر دارم نشانی
بیا نزدیک و بنگر در نشانم
به درویشی بیا اندر میانه
[...]
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.