هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ حسرت و درد در دل انسان است. شاعر از عالمی پر از غم و دردی که در دل‌ها حس می‌شود صحبت می‌کند. او به تصویر سنبلی اشاره می‌کند که از دامن الوند (یک نماد طبیعی) کنده شده، و از تقدیر خود و رنجی که می‌کشد نالان است. در کل، شاعر حالت ناامیدی و helplessness را در زندگی خود بازگو می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ حسرت و درد در دل انسان است. شاعر از عالمی پر از غم و دردی که در دل‌ها حس می‌شود صحبت می‌کند. او به تصویر سنبلی اشاره می‌کند که از دامن الوند (یک نماد طبیعی) کنده شده، و از تقدیر خود و رنجی که می‌کشد نالان است. در کل، شاعر حالت ناامیدی و helplessness را در زندگی خود بازگو می‌کند.
هوش مصنوعی: دنیا پر از غم و ناراحتی است، من چه کار می‌توانم بکنم؟ دل‌های مردم پر از درد و رنج است، من چه باید بکنم؟
هوش مصنوعی: من زیبایی را از دامان کوه‌ها گرفتم، اما به خاطر سرنوشتم، آن را از دست دادم؛ چه کار می‌توانم بکنم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.