همه عالم پر از گَرده، چه سازم؟
چو مو دل‌ها پر از درده، چه سازم؟
بکشتم سنبلی دامان الوند
همو از طالعم زرده، چه سازم؟
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
همه عالم پر از گَرده، چه سازم؟
چو مو دل‌ها پر از درده، چه سازم؟
بکشتم سنبلی دامان الوند
همو از طالعم زرده، چه سازم؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ حسرت و درد در دل انسان است. شاعر از عالمی پر از غم و دردی که در دل‌ها حس می‌شود صحبت می‌کند. او به تصویر سنبلی اشاره می‌کند که از دامن الوند (یک نماد طبیعی) کنده شده، و از تقدیر خود و رنجی که می‌کشد نالان است. در کل، شاعر حالت ناامیدی و helplessness را در زندگی خود بازگو می‌کند.
هوش مصنوعی: دنیا پر از غم و ناراحتی است، من چه کار می‌توانم بکنم؟ دل‌های مردم پر از درد و رنج است، من چه باید بکنم؟
هوش مصنوعی: من زیبایی را از دامان کوه‌ها گرفتم، اما به خاطر سرنوشتم، آن را از دست دادم؛ چه کار می‌توانم بکنم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.