اهل وفا، به آرزوی دل نمی‌رسند؛
زین نخل‌ها فغان که به حاصل نمی‌رسند
ای میر کاروان، به شتابی که می‌روی
واماندگان راه به منزل نمی‌رسند
آن کشتگان که جرم محبت نداشتند
روز جزا به خاطر قاتل نمی‌رسند
آذر، نشان کشتی آوارگان ماست
آن تخته‌پاره‌ها که به ساحل نمی‌رسند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به tristeza و ناکامی اهل وفا و عاشقان اشاره می‌کند که به آرزوهایشان نمی‌رسند. با تشبیه کاروان به مسیری که باید جلو برود، از آن‌هایی که در پی اهداف خود مانده‌اند یاد می‌کند و به سرنوشت دردناک کسانی اشاره می‌کند که محبت‌ورزی کرده‌اند، اما به نتیجه نمی‌رسند. همچنین، به وضعیت آوارگان و کشتی‌هایشان که به ساحل نمی‌رسند، اشاره می‌کند و در نهایت حس ناامیدی و فقدان را منتقل می‌نماید.
هوش مصنوعی: افراد وفادار هرگز به آرزوهای خود نمی‌رسند؛ از این درختان هم ناله و اندوهی بلند است چون به میوه‌ای نمی‌رسند.
هوش مصنوعی: ای رهبری که کاروان را هدایت می‌کنی، اگر به همین سرعت پیش بروی، کسانی که در مسیر عقب مانده‌اند، هرگز به مقصد نخواهند رسید.
هوش مصنوعی: کسانی که به خاطر عشق و محبت جان خود را از دست داده‌اند، در روز محاسبه به خاطر کسی که آنها را کشته است، مجازات نخواهند شد.
هوش مصنوعی: آذر نماد و یادآور کشتی کسانی است که در دریا سرگردان و بی‌خانمان هستند، همان تکه چوب‌هایی که هرگز به ساحل نمی‌رسند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.