|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، عیسی به مریم می‌گوید که تو مانند طاقی هستی که خورشیدش را جفت خود می‌سازد. او از مریم می‌پرسد چرا خود را در خانه محبوس کرده‌ای. مریم پاسخ می‌دهد که او نیمه دیوانه است و هر چیزی که با او نمی‌توانند در یک مکان باشند، همیشه برای او ناپیداست. او همچنین اضافه می‌کند که هر چیزی که با تو هماهنگ نیست، فرقی نمی‌کند که چه کسی باشد؛ چه گدا باشد و چه شاه. این شعر به موضوع عشق و الهام از وجود می‌پردازد.
هوش مصنوعی: در اینجا یک شخصیت به مریم می‌گوید که ای زن بزرگوار، تو باعث تابش نور خورشید هستی و قدرتی ویژه داری.
هوش مصنوعی: چرا خودت را به زحمت می‌اندازی و درگیر حرف‌ها می‌شوی، در حالی که من دیوانه‌ای نیستم که به سادگی تحت تاثیر قرار بگیرم؟
هوش مصنوعی: هر چیزی که برای من مناسب نباشد، هرگز نمی‌تواند برای من به صورت دائمی و همیشگی وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به تو نزدیک‌تر می‌شود، فرقی نمی‌کند که آن شخص چه مقام یا موقعیتی داشته باشد، چه فقیر باشد و چه پادشاه.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.