|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بحثی پیرامون جستجوی حقیقت و طلب روحانی اشاره می‌کند. اویس پاکباز به طلب‌کننده می‌گوید که باید در مسیر حقیقت ثابت قدم باشد و تا زمانی که جان در بدن دارد، این مسیر را ترک نکند. او اشاره می‌کند که درد و رنج در این دنیا طبیعی است و باید از آنها درس گرفت. در نهایت، اگر کسی دردی را تجربه نکند، ارزش خواندن و دانایی او کم ارج می‌شود.
هوش مصنوعی: مردی به نام اویس پاکباز، که به دنبال حقیقت و رازها بود، یک روز به جستجوی خود ادامه داد.
هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که در مسیر زندگی، همواره باید مراقب و هوشیار بود و تا زمانی که زنده‌ای، باید این حالت را حفظ کنی.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که همه‌ی انسان‌ها به وضوح در معرض دید و شناخت هستند، گویی تو به دلیل درد و سختی که تحمل کرده‌ای، به نوعی به حالتی از فنا رسیده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر چنین دردی در دل تو وجود نداشته باشد، نخواندن مردی برایت عیب و ننگ محسوب می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.