جان شیفتهٔ الست می‌پنداری
و اندیشهٔ ما بهانه‌ای بیش نبود
آنست که خویش، هست می‌پنداری
قصّه چه کنم، نشانه‌ای بیش نبود
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
جان شیفتهٔ الست می‌پنداری
و اندیشهٔ ما بهانه‌ای بیش نبود
آنست که خویش، هست می‌پنداری
قصّه چه کنم، نشانه‌ای بیش نبود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به این موضوع می‌پردازد که انسان‌ها معمولاً خود را برتر و مهم‌تر از آنچه که هستند، می‌پندارند. او می‌گوید که این اندیشه‌ها و خودبزرگ‌بینی‌ها فقط بهانه‌هایی هستند و در واقع تنها نمادهایی از خودخواهی و خودپسندی‌اند. این تفکر به نوعی نقدی بر خودشیفتگی و عمیق‌تر نگریستن به وجود خویش است.
هوش مصنوعی: تو گمان می‌کنی که روح عاشق و سرگشتهٔ عالم هستی، اما در واقع اندیشه و تفکر ما تنها بهانه‌ای است و بیشتر از این نیست.
هوش مصنوعی: آنچه را که خودی می‌پنداری، در واقع تنها یک روایت است و من نمی‌دانم چه باید بگویم، زیرا فقط یک نشانه بیشتر نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود
وامد شد ما بهانه‌ای بیش نبود
عمریست که قصه‌ای ز جان می‌شنوی
قصه چه کنم فسانه‌ای بیش نبود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.