هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به جایگاه والای خود در میان مردم اشاره می‌کند و خود را بالاتر از همه می‌داند. او سربازان را در خور خود می‌بیند و از شخص محبوبش می‌خواهد که در را باز کند تا او را ببیند. در نهایت، دستش را بر سر زلف محبوبه‌اش گذاشته و نشان از عشق و وابستگی خود دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به جایگاه والای خود در میان مردم اشاره می‌کند و خود را بالاتر از همه می‌داند. او سربازان را در خور خود می‌بیند و از شخص محبوبش می‌خواهد که در را باز کند تا او را ببیند. در نهایت، دستش را بر سر زلف محبوبه‌اش گذاشته و نشان از عشق و وابستگی خود دارد.
هوش مصنوعی: عزیزم! من از همه دنیا بالاتر نشسته‌ام، چون سربازان را در خور و لایق می‌بینم.
هوش مصنوعی: در را باز کن و نگاه کن که من پشت در ایستاده‌ام و دستم بر روی سرم بوده و به زلف‌های تو اشاره می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
ترسنده، ز که؟ ز خصم، خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر
لب بُد؟ نه، چه بُد؟ عقیق، چون بُد؟ چو شکر
آمد برِ من. که؟ یار. کی؟ وقت سحر
ترسنده. ز که؟ ز خصم. خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه. بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه. چه بد؟ عقیق. چون بد؟ چو شکر
یا رب به دو نور دیدهٔ پیغمبر
یعنی بدو شمع دودمان حیدر
بر حال من از عین عنایت بنگر
دارم نظر آنکه نیفتم ز نظر
گفتم که مرا زغم به سه بوسه بخر
دل تافته گشتی و گران کردی سر
از بهر سه بوسه ای بت بوسه شمر
چو گاو به چرمگر، به من در منگر
لولا شقاوة جدی ما عرفتکم
ان الشقی الذی یشقی بمن غروا
الی اللّه کل الامر فی الخلق کله
ولیس الی المخلوق شیء من الامر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.