|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به دشواری دیدن معشوق و محبوبش اشاره می‌کند. او می‌گوید وقتی نتوانی زیبایی معشوق را ببینی، دیگر از هیچ نشانه‌ای از او خبری نیست. او به این نتیجه می‌رسد که معشوق مانند نور چشم است و هنگامی که برود، دیگر هیچ نشانه‌ای از جهان بعد باقی نخواهد ماند.
هوش مصنوعی: در آن روزی که نتوان به چهره محبوب نگاه کرد و از زیبا رویی او اثری نباشد، هرگز خبری از عشق و زیبایی نخواهد بود.
هوش مصنوعی: او برای ما مانند یک نور در زندگی‌مان است و هنگامی که می‌رود، هیچ تردیدی نیست که دیگر نمی‌توانیم مثل قبل او را در این دنیا ببینیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دوست تو را زان به عیان نتوان دید
کالبتّه به چشم جسم جان نتوان دید
از تو بگذر که تو زتو چندان است
کز غایت تو ز تو جهان نتوان دید
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.