|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: سخن شاعر درباره عشق و درد جدایی است. او می‌گوید اگر دل عاشقش این‌قدر شیدا و بی‌تاب نبود، می‌توانست یک لحظه هم صبر کند. همچنین آرزو دارد ای کاش تمام اشک‌هایی که به خاطر دوری محبوبش می‌ریزد، به اندازه هزار دریا می‌بود. این ابیات بیان‌کننده عمق احساسات و شدت عشق اوست.
هوش مصنوعی: اگر دل این‌گونه دیوانه و عاشق تو نبود، از عشق تو حتی یک لحظه هم نمی‌توانست صبر کند.
هوش مصنوعی: ای کاش هر اشکی که به خاطر دوری تو میریزم، به اندازه هزار دریا بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
راه طلبت گر آشکارا بودی
هر مرحله‌ای ز راه پیدا بودی
گر راه تو افکنده بصحرا بودی
عشاق تو زنار چلیپا بودی
یک ذره ز فقر اگر به صحرا بودی
نه کافر و نه گبر و نه ترسا بودی
گر دیدهٔ جهل خلق بینا بودی
این رشته که سر دو تاست، یک تا بودی
گر درد دلم به نقش پیدا بودی
هر ذره ز غم سیاه سیما بودی
ور راه به سوی گوهر ما بودی
هر قطره ز جوش همچو دریا بودی
گر زان که خرد بیخودی افزا بودی
کیفیت عشق او هم از ما بودی
از خویش تهی شدی گهر گر چو حباب
او نیز حباب روی دریا بودی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.