نخستین قسم را گویند ارادت

که بستانند از اهل سعادت

چنین خرقه ز دست شیخ پوشند

بجان در راه تعظیمش بکوشند

ز دست هیچکس پوشید نتوان

چنین خرقه یقین در راه اخوان

بترک اسم دارد قسم ثانی

چو درویشی همی باید که دانی

ز دست هر که نیکو حال باشد

عدوی نفس و جاه و مال باشد

توان پوشیدن و شاید نگهداشت

فتوح روزگار خویش انگاشت