|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، ابلهی با شمع از خانه خارج می‌شود و با دیدن خورشید، به خاطر جهالت خود فکر می‌کند که برای دیدن خورشید به شمع نیاز دارد. پیام شعر این است که باید حقیقت را شناخت و از جهل رها شد. اگر خود را فانی و ناپایدار بدانیم، در همان حال می‌توانیم به بقا و جاودانگی دست یابیم؛ چون در حقیقت، اگر خود را بشناسیم و از وابستگی‌های دنیوی بگذریم، به بقای ابدی دست پیدا خواهیم کرد.
هوش مصنوعی: یک نابخرد با شمعی از در خارج شد و نور خورشید را دید.
هوش مصنوعی: از نا آگاهی خود چنین فکر کرده که بدون این شمع، نمی‌توان نور خورشید را دید.
هوش مصنوعی: به او توجه کن و خود را در وجود او ناپدید کن، چون در آن ناپدید شدن، حقیقتی زنده و همیشگی وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر تو از دنیا برطرف شوی، به زندگی ادامه خواهی داد؛ ولی اگر به دنیا وابسته باشی، حتماً در آنجا باقی خواهی ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.