|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت کسی اشاره می‌کند که با رفتار و زلف‌هایش، دل‌ها را مفتون می‌کند. او از محبوب می‌خواهد که زلف‌هایش را آزاد کند تا بتواند سر و کله عشق را در دل‌ها بیافریند. شاعر به درد و رنج عاشقان و تأثیر زیبایی محبوب بر آنان اشاره می‌کند و به نوعی از خواص عاطفی و احساساتی که عشق به همراه دارد، صحبت می‌کند. در نهایت، او از محبوب می‌خواهد که با جذابیت و زیبایی‌اش، جان عاشقان را به آتش عشق بیفکند.
هوش مصنوعی: ای مَه، زیبایی‌ات را به شب بیاور و در هر دیاری صدای فغان و ناله را بلند کن.
هوش مصنوعی: به آرامی زلفت را رها کن و بر سر کسانی که گردن فراز کرده‌اند، از پا بگذار.
هوش مصنوعی: جان هر انسان بیچاره‌ای که در برابر زیبایی‌های موی مشکین به کشتن می‌رود، به مانند یک گلوله مسلسل، مورد هدف قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: از لبان شیرین و زیبا مانند انار، حسرت و اندوه به دل بگذار و تلخی مثل پسته را در شیرینی قرار ده.
هوش مصنوعی: وقتی جان من مانند عسل در کام لب‌های تو افتاد، زلف‌های تو را همچون دام دیگری دور من بینداز.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.