هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تاریکی شب اشاره می‌کند و از روشنایی چراغی به نام لییمان سخن می‌گوید که آرامش و روشنی را به او می‌دهد. او احساس می‌کند که درد و رنج او (حرمان) مانند جگر بر آتش است و تنها امیدش سیراب شدن از آب‌های ناپاک و بی‌کیفیت است. به طور کلی، شعر بیانگر احساس ناامیدی و longing شاعر است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تاریکی شب اشاره می‌کند و از روشنایی چراغی به نام لییمان سخن می‌گوید که آرامش و روشنی را به او می‌دهد. او احساس می‌کند که درد و رنج او (حرمان) مانند جگر بر آتش است و تنها امیدش سیراب شدن از آب‌های ناپاک و بی‌کیفیت است. به طور کلی، شعر بیانگر احساس ناامیدی و longing شاعر است.
هوش مصنوعی: اگر در شب تاریک بمانم، بهتر است که در آنجا بمانم تا این که نور چراغی نامناسب به من برسد.
هوش مصنوعی: دل آدم از درد و حسرت می‌سوزد، اما این آتش حسرت بهتر است از این که کسی از نوکرم، آب سردی به من بدهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شب سیاه به تاریکی ار نشینم به
که از چراغ لئیمان به من رسد تابش
جگر بر آتش حرمان کباب او لیتر
که از سقایۀ دو نان کنند سیرابش
شب دراز بتاریکی ار نشینم به
که از چراغ لئیمان بمن رسد تابش
جگر ز آتش حرمان کباب اولی تر
که از سقایه دونان کنند سیرابش
شکست رنگ مرا رنگ همچو مهتابش
ربود خواب مرانرگس گرانخوابش
میان برهمن وبت حصار سنگ کشد
نظر فریبی ابروی همچو محرابش
عقیق خون مسیحا به زیرلب دارد
[...]
ابومسیلمه گر دعوی نبوت کرد
جز این چه سود که خوانند خلق کذابش
گرفتم آنکه به شب کرمکی همی تابد
چه حدٌ آنکه برابر کنی به مهتابش
یزید شد چه خبردار از تب و تابش
روانه کرد به تسکین وی سر بابش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.