هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نکوهش ناآگاهی ملک از سعادت و خوشبختی‌اش می‌پردازد. او اشاره می‌کند که این ملک وزیر خدمتگزار خود را نمی‌شناسد و به همین دلیل مشکلاتی را برای کشورش به وجود آورده است. در نهایت، تاجی که باید مایه‌ی خوشبختی باشد، به بلایی برای خود ملک تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: او مصیبت و مشکلاتی را که به خاطر تاج و سلطنت بر سر کشورش می‌آورد، پذیرفت، به این امید که در نهایت به خاطر آن تاج، دچار سرنوشت خوبی خواهد شد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نکوهش ناآگاهی ملک از سعادت و خوشبختی‌اش می‌پردازد. او اشاره می‌کند که این ملک وزیر خدمتگزار خود را نمی‌شناسد و به همین دلیل مشکلاتی را برای کشورش به وجود آورده است. در نهایت، تاجی که باید مایه‌ی خوشبختی باشد، به بلایی برای خود ملک تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: آدمی در شناخت و درک خوشبختی خود ناکام است و نمی‌تواند ارزش و مقام خدمتگزار یا وزیر خود را بسنجد.
هوش مصنوعی: او مصیبت و مشکلاتی را که به خاطر تاج و سلطنت بر سر کشورش می‌آورد، پذیرفت، به این امید که در نهایت به خاطر آن تاج، دچار سرنوشت خوبی خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تو رنجه مشو برون میا از در خویش
من خود چو قلم همی‌دَوَم بر سر خویش
ای گشته به نور معرفت ناظر خویش
آشفته مکن به معصیت خاطر خویش
چون نفس تو می‌کند به قصد ایمان را
باید که شوی به جان و دل حاضر خویش
شمع آمد و گفت: بر تنِ لاغر خویش
میافشانم اشک ز چشمِ ترِ خویش
چون از سر خویش از عسل دور شدم
بنگر که چه آمد به سرم از سرِ خویش
بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش
تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
او مایۀ شادیت و من کان غمم
او گوهر خود نمود و من گوهر خویش
یا همچو همای بر من افکن پر خویش
تا بندگیت کنم به جان و سر خویش
گر لایق خدمتم ندانی بر خویش
تا من سر خویش گیرم و کشور خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.