|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل به بررسی طبیعت فانی انسان و بیثباتی زندگی میپردازد. شاعر میپرسد که چرا این بدن که به عنوان خانهی جان ساخته شده، در نهایت ویران میشود. همچنین به خاک اشاره میکند که از گل ساخته شده اما سرانجام به خاک تبدیل میشود و به همین ترتیب اشاره به جمعیت انسانها دارد که به رغم ساختن زندگی، در نهایت به آشفتگی میانجامد. این بیان ترس از عدم پایداری و انحلال در زندگی را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: آسمان چه نیازی داشت که بدن ما را به عنوان خانهای برای روح قرار دهد، وقتی که در نهایت آن را ویران میکند؟
هوش مصنوعی: این زمین چه زیبایی به خود گرفت؟ آیا همهچیز به خاک برمیگردد و جمعیت چه ساخت؟ چرا که در هنگام پراکندگی، همه چیز در هم میریزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.