|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به بیان این مطلب میپردازند که اگر دل ما از تماشای زیباییها پاره و شکسته باشد، نباید نگران طعنههای بیمعنی دیگران باشیم. همچنین، جسم ما تنها یک امانت برای روح است و اگر این جسم دچار آسیب یا نواقص شود، روح ما از این آسیبها متضرر نخواهد شد. به طور کلی، شاعر بر اهمیت روح و زیباییهای درونی تاکید میکند و به بیخبری از قضاوتهای بیاساس دیگران اشاره دارد.
هوش مصنوعی: اگر دل ما به خاطر دیدن محبوب شکافته شده باشد، ما از سرزنشهای بیمحتوا چه غمی داریم؟
هوش مصنوعی: خانهی تن، فقط به طور امانت در اختیار ماست؛ پس چه ضرری دارد اگر جامهاش (یعنی بدن) پاره باشد، در حالی که جان اصلی و واقعی ما از آن جداست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.