عالم که چو چشم باز کردی هیچست
هر کار کزو بساز کردی هیچست
چون صورت آینه تماشاش خوشست
گر دست طمع دراز کردی هیچست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
عالم که چو چشم باز کردی هیچست
هر کار کزو بساز کردی هیچست
چون صورت آینه تماشاش خوشست
گر دست طمع دراز کردی هیچست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از حافظ نشاندهندهی نظر او دربارهی دنیا و واقعیتهای آن است. در آن گفته میشود که وقتی انسان به حقیقت وجود عالم نگاه میکند، در مییابد که همه چیز در حقیقت هیچ است و ارزش واقعی ندارد. همچنین، زیبایی ظاهری دنیا مانند تماشای آینه است و تلاش برای به دست آوردن آن تنها بینتیجه خواهد بود. به طور کلی، این شعر به عدم ماندگاری و پوچی دنیا و دارائیهای آن اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وقتی به دنیا نگاه میکنی، متوجه میشوی که هیچ چیز واقعی و با ارزشی وجود ندارد، زیرا هر آنچه که برایت مهم بوده، در واقع بیاهمیت است.
هوش مصنوعی: زیبایی چیزی مانند تصویر در آینه به قدری جذاب است که اگر بخواهی به آن دست یازید و به دست آوردنش اقدام کنی، در واقع هیچ به دست نخواهی آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.