|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر به وضع دشوار درویش اشاره دارد. او می‌گوید حال درویش خسته را نباید پرسید، زیرا غم‌های گذشته را تجدید نمی‌کند. درویش می‌بیند که آتش مصیبت‌های زندگی همه جا را فرا گرفته و اندوه درون او را می‌سوزاند. همچنین اگر کسی در زندگی‌اش از چیزی بی‌خبر باشد، تمامی دنیا نیز برای او به اندازه نیمی از یک جو (واحدی از اندازه‌گیری) ارزشی ندارد. به این ترتیب، شعر نشان‌دهنده ناامیدی و苦ی درویش در مواجهه با مشکلات و غم‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: احوال درویش خسته را دیگر نپرس، غم قدیمی را دوباره بیان نکن.
هوش مصنوعی: وقتی آتش فلک به خرمن وزید، فکر کشت و اندوه از دل برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیای خود جویی نداشته باشد، تمام جهان هم به او ارزشی کمتر از نیم جو می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.