می‌زدی تیری به غیر و بر جگر خوردم ز رشک
میل قتل دیگری کردی و من مردم ز رشک
با همه شوقی که دارم دی چه بودی با رقیب
دیدن روی ترا طاقت نیاوردم ز رشک
گفتم از آزار دشمن شادمان گردد دلم
لیک چون آزار او کردی خود آزاردم ز رشک
با وجود آنکه جان داد از دعای من رقیب
چون گذشتی از پی تابوت او مردم ز رشک
تا ببینم دامن وصلت به دست دیگران
همچو اهلی سر به جیب نیستی بردم ز رشک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات شعری از حافظ است که به حسرت و ناامیدی در جستجوی عشق می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که ناله و زاری با ابزار موسیقی (نی و چنگ) چه فایده‌ای دارد و در جنگ با بخت بد، به چه نتیجه‌ای خواهیم رسید. او اشاره می‌کند که زیبایی معشوق به خودی خود کافی نیست و به دنبال معنا و حقیقتی عمیق‌تر در عشق و ارتباطات انسانی است. در نهایت، با اشاره به اینکه منابع محبت ممکن است از دست برود، به تلخی و ناکامی در عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: تو به دیگران آسیبی زدی و من به خاطر حسادت و غبطه‌ای که به آنها داشتم، درد زیادی را تحمل کردم. میل به نابودی آنها در دل تو بود و این حسرت و اندوه من را به کام مرگ کشاند.
هوش مصنوعی: با وجود تمام علاقه‌ای که به تو دارم، در دیدن چهره‌ات کنار رقیب نتوانستم از حس حسادت و ناراحتی خودم جلوگیری کنم.
هوش مصنوعی: گفتم که اگر دشمن من را آزار دهد، دل من شاد خواهد شد. اما وقتی که تو خود مرا آزار کردی، به خاطر حسادت، خودم را هم آزار دادم.
هوش مصنوعی: با اینکه رقیب به خاطر دعای من جان داد، وقتی از کنار تابوت او گذشتی، من از حسادت و غبطه مردم.
هوش مصنوعی: تا وقتی می‌بینم که دیگران به محبوب تو نزدیک هستند و به تو دسترسی دارند، به شدت حسرت می‌خورم و از غم به خودم می‌روم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.