شدم بازیچهٔ طفلان که در هرجا که بنشینم

صد آهوچشم چون مجنون به گرد خویش می‌بینم

شبی خواهم به بزمت آیم آن ساعت که می نوشی

حریفان تو برخیزند و من تا روز بنشینم

نخواهم کس نشیند در رهت کز پا کشد خاری

بهل تا خاک راهت را به مژگان جمله برچینم

به نازم می‌کشی پنهان و گر قصدم کند غیری

نمایی مهربانی‌ها که دشمن میرد از کینم

به نومیدی خوشم اهلی کزین تلخی فرو خوردن

خوش آید دردمندان را حکایت‌های شیرینم