هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به دو مکان مقدس اشاره می‌کند: دیر و کعبه. او می‌گوید اگر ما را در دیر (مکان عبادت غیر محمدی) بگذاری یا در مسیر کعبه (مکان عبادت اسلامی) برانی، اینها همه بخشی از وجود ما هستند. اما خوشا به حال کسی که از خویشتن رها شود و به دیار حقیقت دست یابد.
خسرو ترقی در ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۲۰ نوشته:
واقعا رباعی پر مغزیست
استاد میفرماید اینکه ما در این راه ها میرویم ودر مسجد و دیر میگردیم لازمه هستی ماست و چیز کوچکی است بهتر از این حال اینست که ما از خود و هستی خود رها شویم...
Habib در ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۲۷ نوشته:
تا دیده نباشد که این شعر را بخواند، کلماتش حائز هیچ ارزشی نیستند: تا آدمی از خویش رها نشده و دل ادراک نکند، نشانه‌ها ارزشی ندارند؛ گرچه عمری متولی کعبه باشیم و چشم جز دیر و حرم نبیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به دو مکان مقدس اشاره می‌کند: دیر و کعبه. او می‌گوید اگر ما را در دیر (مکان عبادت غیر محمدی) بگذاری یا در مسیر کعبه (مکان عبادت اسلامی) برانی، اینها همه بخشی از وجود ما هستند. اما خوشا به حال کسی که از خویشتن رها شود و به دیار حقیقت دست یابد.
هوش مصنوعی: اگر ما را در آستانه‌ی میخانه بنشانی، یا اینکه در مسیر کعبه به دنبال خود بکشانی،
هوش مصنوعی: اینها همه اجزای ضروری وجود ما هستند، اما خوب است که از خودخواهی رها شوی و خود را از این قید آزاد کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.