گنجور

 
خواجه عبدالله انصاری

نام وی عبداللّه بن محمد الراسبی بغدادیست از اجلهٔ مشایخ ایشان، صحبت کرده بابوالعباس. عطا و جریری٭ بشام، پس با بغداد آمد و آن جا برفته از دنیا در سنهٔ سبع و ستین و ثلثمائه.

قال السلمی: سمعت ابا محمد الراسبی یقول: القلب اذا امتحن بالتقوی نزع عنه حب الدنیا و حب الشهوات و اوقف علی المغیبات. و علی سعید ثقری گوید: که نزدیک بو محمد راسبی بودم، بنزدیک وی ذکر محبت می‌رفت وی گفت: المحبة اذا ظهرت افتضح فیها المحب، و اذاکتمت قتل المحب کیدا و انشدناه علی اثر ذلک:

ولقد افارقه باظهار الهوی

عمداً لیستر سره اعلانه

و لربماکتم الهوی کشف اظهاره

و لربما فضح الهوی کتمانه

عن الحبیب لدی الحبیب بلاغة

و لربما قتل البیغ لسانه

کم قد راینا قاهراً سلطانه

للناس کل محبه سلطانه

و قال ابومحمد: اعظم حجاب بینک و بین الحق اشتغالک بتدبیر نفسک او اعتمادک علی عاجز مثلک فی اسبابک. و هم وی گفت: الهموم عقوبات الذنوب. و قال: لا یکون الصوفی صوفیاً حتی لا تقله ارض و لا تظله سماء و لایکون له قبول عندالخلق و یکون مرجعه فی کل الاحوال الی الحق.