الهی گاه میگویی فرود آی، گاه میگویی بگُریز، گاه فرمایی بیا، گاه گویی بپرهیز، خدای این نشان قربت است، یا محض رستاخیز ؟ هرگز بشارت ندیدم تهدید آمیز، ای مهربان بُردبار، ای لطیف نیک بار، آمد بدرگاه، خواهی به ناز دار و خواهی خوار دار
گر شوند این خلق عالم سر بسر خصمان من
من روا دارم نگارا چون تو باشی آن من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نوعی رابطه پر رمز و راز و پر تحول با خداوند اشاره می‌کند. گاهی خداوند او را به پایین آمدن یا دور شدن دعوت می‌کند و در موقعیت‌های مختلف، دستورات متفاوتی می‌دهد. این نوسانات باعث می‌شود شاعر به فکر بیفتد که آیا این رفتارها نشانه‌ای برای نزدیکی به خداست یا به نوعی به رستاخیز و بازگشت به منشاء خود اشاره دارد. او از مهربانی و صبوری خداوند یاد می‌کند و حتی اگر دنیا به دشمنی با وی برخیزد، در کل وجود او با خداوند را کافی می‌داند. شاعری که در هر حال دوستش خداوند است، چه در اوج عزت و چه در مقام خوار بودن.
هوش مصنوعی: ای خدا، گاهی به من میگویی که پایین بیا، گاهی میگویی فرار کن، گاهی دعوت به آمدن می‌کنی و گاهی هشدار می‌دهی که دوری کن. آیا این نشان از نزدیکی و صمیمیت است یا نشانه‌ای از قیامت و رستاخیز؟ هیچ‌گاه وعده‌ای که تهدیدآمیز باشد ندیدم. ای مهربان و بردبار، ای لطیف و نیکوکار، اگر بخواهی با ناز و محبت با من رفتار کن و اگر بخواهی با خشونت و تحقیر.
هوش مصنوعی: اگر همه انسان‌ها دشمنان من شوند، من این را تحمل می‌کنم، زیرا وجود تو برایم کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.