وقت است که تن جان شود و جان همه دلدار

ای خون شده دل خانه بپرداز ز اغیار

تا شمع به راهش برم ای سینه برافروز

تا گنج نثارش کنم ای دیده فروبار

هر یک من و زاهد شده خرسند به کاری

[...]

گیتی سروته مهر چه پنهان چه پدیدار

... یک لخت ولی مختلف اطوار

این سیرت...گی آکنده به خانه

و آن صورت...گی آورده به بازار

این جسته ره ذوق و همی خرقه علامت

[...]

ای دیده بخت ار چه ندیدم کم و بسیار

خود چشم تو بیدار

ای جسم گران جان من ای جان سبکبار

زی پهنه پیکار

زاین گل که فلک داد به آب از در پیکار

پنهان و پدیدار

ای دیده بخت ار چه ندیدم کم و بسیار

خود چشم تو بیدار

در پای سمندت سر و جان کردمی ایثار

پیش از همه انصار

بگشا به تبسم لب شیرین شکربار

کز تنگ دهانت به شکر تنگ شود کار

یک قوم ز ابروی تو در گوشهٔ محراب

یک طایفه از چشم تو در خانهٔ خمار

از تابش رخسار تو یک شهر بر آذر

[...]

سِرّی است نهان در دل مردان ره عشق

کاین را نتوان گفت عیان جز به سر دار

رازی که نهان بود پس پرده حریفان

کردند عیان با دف و نی بر سر بازار

از خجلت تیغ ملک و ابروی دلدار

دوشینه مه عید نگردید نمودار

یا موکب شه‌گرد برانگیخت ز هامون

وان پرده‌یی از گرد برافکند به رخسار

یا نقش سم دیونژاد ابرش شه دید

[...]

ای زان دو سیه مار که جا داده به گلزار

عطار کمندافکن و سحار زره‌دار

سحار ندیدیم زره‌پوش و معربد

عطار نخواندیم کمندافکن و خونخوار

عقرب همه زهر آرد و آهو همه نافه

[...]

ای طره و چهر تو یکی نار و یکی مار

بی‌نار تو در نارم و بی‌مار تو بیمار

بی‌نار تو یارست مرا ناله و اندوه

بی‌مار توکارست مرا مویه و تیمار

جز من‌ که به نار تو و مار تو گریزم

[...]

کوهی به قفا بسته‌ای ای شوخ دلازار

با خویش کشانیش به هر کوچه و بازار

زان ‌کوه‌ گران ترسمت آزرده شود تن

خود را عبث ای شوخ دلازار میازار

تو کاه‌ کشیدن نتوانی چه‌ کشی ‌کوه

[...]

هر سال به نوروز مرا بوسه دهد باز

وامسال برآنم ‌که فزونتر دهد از پار

پار از من و از رندی من بودگریزان

و امسال ‌گریزد به من از صحبت اغیار

‌قلاشی من پار چنان بود که آن شوخ

[...]

ای آنکه خدا گشته ز روی تو پدیدار

دارم به خدا، من به خداوندی ات اقرار

بستم صنما از سر زُلفین تو زُنّار

خواندم صنمت لیک برِ مردم هشیار

ای چهره و لعل تو یکی نور و یکی نار

از نور توام آذر و ازنار تو آزار

رخسار تو نوریست که هی نار دهد بر

لبهای تو ناریست که هی نور دهد بار

ای خط تو چون مور ولی مور دل آشوب

[...]

ای منتظران مژده که آمد گه دیدار

بر بام برآئید که شد ماه پدیدار

از خانه درآئید که جانان ز ره آمد

جان پیشکش آرید که زر نیست سزاوار

آن شاهد غیبی که نهان بود، به پرده

[...]

بشناختمت در همه جا ای بت عیار

بی این همه پیرایه و بی این همه آثار

پوشی رخ اگر چند بصد پرده اسرار

ور بفکنی از طلعت خود پرده بیکبار

یعنی که بدل گوی و بدل‌دار که دلدار

داده است مرا وعده دلداری و دیدار

تابو که مگر خانه بپردازد ز اغیار

وین راز نگوید بکس الا که بود یار

تا سر ندهد نیست کسی محرم اسرار

[...]

هیچم نبود فرق به پنهان و پدیدار

در ظلمتت آنگونه شناسم که در انوار