از ما مپیچ رو، که غریبیم و تلخ کام

ما روی دل بروی تو داریم صبح و شام

زاهد، مگو که: عشق گناهت و لایجوز

ما را بدین گنه نتوان کرد انتقام

ای عشق چاره ساز روان بخش دلنواز

[...]

ساری ست سر عشق در اعیان علی الدوام

کالبدر فی الدجیة والشمس فی الغمام

کس را چو تاب سطوت دیدار خود ندید

در پرده سوی اهل نظر می کند خرام

ممکن ز تنگنای عدم ناکشیده رخت

[...]

صبح است و از خمار شبم مانده تلخکام

هات الصبوح صبحک الله یا غلام

در بزم تو به دور پیاپی چه حاجت است

یک جام نیم خور تو باشد مرا تمام

خام است هرکه پخت خیال وجود غیر

[...]

بر اوج حسن روی تو ماهی بود تمام

ماهیت جمال تو اینست والسلام

مستغرق مشاهده آن دو رخ شدم

زان فارغم که ماه کدام است و خور کدام

زلفت چو سایه از سر سروت فتد به خاک

[...]

ای یافته ز پرتو رویت جهان نظام

پیوند گیسوی تو شده جان خاص و عام

ذرات حامدند و تو محمود عالمی

زان در جهان محمد و احمد شدی بنام

چون در مقام قرب تو کس را نبود راه

[...]

بر روی فرش اغبری مستدیر سقف

در زیر چرخ چنبری لاجورد فام

از محتشم ز سر کشی چرخ یک مهم

افتاد با سر آمد ارباب احتشام

با آن که لطف بی‌بدل او به این محب

[...]

روز حیات او چو رسید از اجل به شام

بر خلق شد ز فرقت وی زندگی حرام

در قصد او که جان جهانش طفیل بود

تیغ اجل چگونه برون آید از نیام

با شخص فتنه بس که قضا بود متفق

[...]

به شادی کجا می گذارند گام

سفر تا چه جای است و منزل کدام؟

پرواز روز تا بود از بال صبح و شام

بر فرق بنده سایه خان باد مستدام

پرورده کدام بهارست این چمن

کز بهر دیدنش نگه از هم کنیم وام

هر خط او چو خطه کشمیر دلفریب

وز حلقه حروف براه نظاره دام

از دیدنش نظارگیان مست می شوند

[...]

نه دین ما به جا و نه دنیای ما تمام

از حق گذشته‌ایم و به باطل نمی‌رسیم

هرگز چو ریگ شیشه ساعت نشد نصیب

کز خانه بهر کسب هوا، پا نهم به بام

وامی اگر ز روی درشتی به ما دهند

چون آسیا، کنیم به نرمی ادای وام

جانهای مستمند، نگردند شادکام

قهر خدا اگر نکشد تیغ انتقام

تأثیر نیست در نفس مرد ناتمام

بی لذت است میوه چو افتد ز شاخ، خام

افتاده سایه از چه به دنبال آن کرام

عمری است می رود پی آن سرو خوشخرام

دانی که لاله از چه قدح کرده پر ز خون

[...]

ای بیتو صبح همنفسان تیره تر ز شام

دور از تو، دوستان تو را زندگی حرام

من چون سیه ببر نکنم از غمت که چرخ

پوشیده در عزای تو، خفتان نیلفام

رفتی برون ز گلشن گیتی نچیده گل

[...]

بر لاله ژاله میچکد از ابر مشکفام

خوشتر ز ژاله باده و بهتر زلاله جام

صبح است و بزم عید و می و مطرب و نبید

دولت مدید و بخت سعید و جهان بکام

گلزار را طراوت و ایام را نشاط

[...]

ساری است سر عشق در اعیان علی الدوام

کالْبَدْرِ فی الدُّجْیَةِ و الشَّمْسِ فی الغَمامِ

ممکن زتنگنای عدم ناکشیده رخت

واجب به جلوه گاه عدم نانهاده گام

در حیرتم که این همه نقش غریب چیست

[...]

ترک جوشی کرده‌ام من نیم خام

از حکیمِ غزنوی بشنو تمام

عطار، روح بود و سنائی دو چشم او

ما از پی سنائی و عطار آمدیم

ساری است سر عشق در اعیان علی الدوام

کالْبَدْرِ فی الدُّجْیَةِ و الشَّمْسِ فی الغَمامِ

ای رخش ره‌نورد من ای اسب تیزگام

تا چند بند آخوری آخر برون خرام

کاه خسان چه می‌خوری ای رخش ره‌نورد

بار خران چه می‌بری ای اسب تیزگام

هرگز نبوده آب تو از منهل خسان

[...]