زد سحر طایر قدس ز سر سدره صفیر

که درین دامگه حادثه آرام مگیر

قدسیان بهر تو آراسته عشرتگه انس

تو درین غمکده چون غمزدگان مانده اسیر

دو کمانوار میان تو و مقصود ره است

[...]

گرچه طفلی و هنوزت شکر آلوده شیر

دل صد پیر و جوان هست به عشق تو اسیر

هدف تیر خودم ساز که باری به طفیل

به من افتد نظرت چون نگری از پی تیر

رهزن اهل طریقت شدی ای تازه جوان

[...]

یا مکن قول بتان گوش و بما خرده مگیر

یا زما هم سخنی بشنو و عذری بپذیر

به گرفتاری عاشق نتوان طعنه زدن

چکند گر پی قاتل نرود صید اسیر

ایکه خون از دم تیغ تو چکد حاضر باش

[...]

نوبهار آمد و شد قطره فشان ابر مطیر

روز نوروز گلستان بود و عید غدیر

باز در زمزمه ی زیر و بم آمد به نشاط

کوه از قهقهه ی کبک و صدای نخجیر

باغ از لاله ی تر، عرصه ی داغستان شد

[...]

با همه دعوی اسلام چو اصحاب سعیر

روزگاری ست که در دوزخ هندیم اسیر

از ضعیفی شدهام چون رگ اندیشه نزار

در جوانی شده ام پیرتر از عالم پیر

از قضا سخرهٔ هندم، نه ز حرص و نه ز آز

[...]

تویی آن خسرو عادل بجهان کآوردی

آنچنان کار جهان را بنظام وتدبیر

که اگر گم شود از بیشه غزالی بمثل

می کند عدل قوی پنجه تو ناخن شیر

هر کجا ابر سخای تو شود قطره فشان

[...]

هرگز اندیشه زلفت نگذشتم به ضمیر

که به آفاق نرفت از نفسم بوی عبیر

کافرم خواند واز عشق نیم توبه پذیر

وای زاهد گرم آگه شود از سر ضمیر

خسروانند گدایان درت وایشان راست

[...]

مرد و زن پیر و جوان دخت و پسر عبدو امیر

کشته گشتند و اسیر

ای بچین سر زلفت دل عشاق اسیر

نگهت آفت دلهای جوان فتنه پیر

درخم زلف تو گر دل کند افغان چه عجب

بشب تیره کند ناله فزون مرغ اسیر

خواهی ار وارهدت نرگس بیمار زدرد

[...]

بکش ای دوست نداریم ز حکم تو گزیر

گر به کیش تو گناه است ترحم با سیر

دوست با جان من آن کرد که ماهی به کتان

عشق با صبر من آن کرد که آتش به حریر

گفتم از حسرت عناب لبت خواهم مرد

[...]

بجز امسال که آمد زسفر عید و امیر

کس ندیده است بهم ماه نو و بدر منیر

با امیر آمده این عید و ندانسته هنوز

که بود عید همان دیدن رخسار امیر

نی دخیلانه چو با خیل امیر آمده عید

[...]

کای بهر مرحله اجرام مشار و تو مشیر

وی بهرغائله افلاک مجارو تو مجیر

کیست کیهان که نماید برجاه تو بزرگ

چیست گردون که نباشد برقدر تو حقیر

کو ه از دشت نگشته برخنگت ممتاز

[...]

عمل حلقه ما با تو زحیرت تکبیر

دست در حلقه زدن حک شده از لوح ضمیر

حلقه وش بی سر و پائیم و سرا پا تقصیر

حلق خلقی چو در آن حلقه مویست اسیر

ای که صد دل به یکی حلقه زلفت زنجیر

گر بود شیر، کند آهوی چشمت نخجیر

هر کجا ماه رخی، مهر تواش داده فروغ

هر کجا شیردلی، عشق تواش کرده اسیر

تو به قد نازی و او را همه قامت زیبا

[...]

صبحدم مرغ سحرخوان چو برآورد نفیر

جستم از جا ز پی طاعت خلاق بصیر

رخت پوشیده سپس کردم تجدید وضو

ایستادم ز پی بندگی حی قدیر

خواندم از شوق نماز و بنشستم به زمین

[...]

هست جددگر من علی خیبر گیر

آنکه باشد ز خدا بر همه مخلوق امیر

جده‌‌ام فاطمه منصوصه نص تطهیر

همه دانید یکایک ز صغیر و ز کبیر

فرصت گریه نمی‌داد بر آن طفل صغیر

سیلی شمر ستم پیشه مردود شریر

کاین اسیران که چون شیرند به قید زنجیر

همه هستند ز نسل علی خیبر گیر

شوهرم مرده و می‌بود ایا عرش سریر

شیر این گاو معاش من و اطفال صغیر

این همان پاست که در کنده هارون شریر

بود نه سال به بغداد به قید زنجیر