فریدون بریشان زبان برگشاد

که خرم زئید ای دلیران و شاد

چو بر تخت بنشست پیروز و شاد

در گنجهای کهن برگشاد

به یک هفته زان گونه بودند شاد

به هشتم در گنجها برگشاد

در بسته زندانها برگشاد

ازو شادمان بخت و او نیز شاد

بزیر آمد و دست ورقه گشاد

سوی لشکر خویس رفتند شاد

بزد خیمه و بارها برگشاد

به خیمه درون رفت و بنشست شاد

بر اورنگ بنشست شیدسب شاد

به شاهی دَرِ داد و بخشش گشاد

دگر گفت کز گشت چرخیم شاد

که بر ما در شادکامی گشاد

چنین تا بقنوجش آورد شاد

پس آن گه در گنج ها برگشاد

سر هفته با پهلوان شاه شاد

یکی کاخ شاهانه را در گشاد

بدین سان دو ماه اندر آن مرز شاد

همی گشت و بسیار درها گشاد

کجا درگاه دز بر شاه بگشاد

به دز دَرشُد هم آنگه شاه دلشاد

دگر باره زبان از بند بگشاد

سخنها گفت همچون نقش نوشاد

همه با شوهرند و با دل شاد

جوانانی چو سرو و مُرد و شمشاد

به بالای تو ماند سرو و شمشاد

اگر بر هر دو ماند نقش نوشاد

چو بشنید این سخن آزاده شمشاد

شد از گفتار موبد خرم و شاد

گهی بنشین به پای سرو و شمشاد

به نخچیری چو من می‌کن دلت شاد

دو دیبا روی چون فرخار و نوشاد

بپیچیده بهم چون سرو و شمشاد

نه بالای تو بودش سرو و شمشاد

نه زین شمشاد بودی جان او شاد

شده هردو به روی یکدگر شاد

چنانک اندر بهاران سرو و شمشاد