چو بیرون آمد از دروازه خرم
شد از تیمار هجرش نیمه‌ای کم
چو بادی از کهستان بردمیدی
بهشتی بوی خوش زی او رسیدی
خوشا راها که باشد راه ایشان
که دارند در سفر هنجار جانان
اگر چه صعب راهی پیش دارند
مران را گلشن و طارم شمارند
هر آن کش راه باشد بی کران‌تر
به روی دوست باشد شادمان‌تر
اگر چه راه ناپدرام باشد
بپدرامد چو خوش فرجام باشد
چنان چون راه مهر افزای رامین
چو کاری تلخ کش انجام شیرین
و زو ناکام ویس ماه پیکر
بپژمرده چو برگ از ماه آذر
زمین ماه بر وی چاه گشته
گل رویش به رنگ کاه گشته
سراسر زیور از تن برگشاده
همه پیرایه‌ها یک سو نهاده
ز خورد و خواب و از شادی بریده
هوای دل برو پرده دریده
همه کار جهان در دل شکسته
دل از کام و لبان از خنده بسته
به چشمش روی مادر مار گشته
همیدون مهر ویرو خوار گشته
به روزش مهر بودی مونس روز
چو روی رام تابان و دل افروز
شب تاریک بودی غمگسارش
ز مشکین موی رامین یادگارش
نشسته روز و شب بالای ایوان
بمانده چشم در راه خراسان
همی گفتی چه بودی گر یکی روز
ازین راه آمدی باد دل افروز
سحر گاهان نسیمی خوش دمیدی
پگاه بام رامین دررسیدی
ز پشت رخش رسته چون سهی سرو
مرو را روی بر من پشت بر مرو
گرازان رخش چون طاووس صد رنگ
به پشتش بر نشسته نقش ارتنگ
درین اندیشه مانده ویس هموار
سپرده تن به رنج و دل به تیمار
یکی روزی نشسته بر لب بام
پگه آنگه که خور بیرون نهد گام
دو خورشید از خراسان روی بنمود
که از گیتی دو گونه زنگ بزدود
یکی بزدود زنگ شب ز گیهان
یکی بزدود زنگ غم ز جانان
چنان آمد به نزد ویس بانو
که آید دردمندی پیش دارو
بپیچیدند بر هم مُرد و شمشاد
ز شادی هر دوان را گریه افتاد
ببوسیدند هر دو ارغون را
پس آنگه بسدّین نوشین لبان را
ز شادی هر دو چون گل برشکفتند
گرفته دست هم در خانه رفتند
به رامین گفت ویس ماه پیکر
رسیدت دل به کام و کان به گوهر
ترا باد این سرای خسروانی
درو بنشین به ناز و شادمانی
گهی در خانه زلف و جام می گیر
گهی در دشت مرغان گیر و نخچیر
به نخچیر آمده‌ستی از خراسان
به پیش آمد ترا نخچیر آسان
ترا من هم گوزنم هم تذروم
چو هم شمشادم و هم زاد سروم
گهی بنشین به پای سرو و شمشاد
به نخچیری چو من می‌کن دلت شاد
من و تو روز در شادی گذاریم
ز فردا هیچ گونه یاد ناریم
چو روز خوش بود خرم نشینیم
که خود جز خرمی کاری نبینیم
به روز پاک جام نوش گیریم
به شب معشوق در آغوش گیریم
زمانی دل ز شادی برنتابیم
همه کامی بجوییم و بیابیم
هوای دل به پیروزی برانیم
که هم پیروز بخت و هم جوانیم
پس آنگه هر دو کام دل براندند
به شادی هفت مه با هم بماندند
زمستان بود و سرمای کهستان
دو عاشق مست و خرم در شبستان
میان نعمت و فرمانروایی
نشاط عاشقی و پادشایی
نگر تا کام دل چون خوش براندند
ز شادی ذره‌ای باقی نماندند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر داستان عشق ویس و رامین را روایت می‌کند. در ابتدا، ویس از دوری رامین دچار اندوه و مشکلاتی شده و به یاد او غمگین است. وقتی بادی خوش از کوهستان می‌وزد، بوی بهشتی آن به او می‌رسد. شاعر به زیبایی‌های عشق و سختی‌های راه عاشقی اشاره می‌کند و با ذکر چالش‌ها، تأکید می‌کند که اگر عشق راستین وجود داشته باشد، راه‌ها شاداب و گلشن‌نما خواهند بود.
ویس به یاد رامین، دربی از آتش عشق زنده کرده و بی‌تاب و بی‌خواب است. غم و اندوهش در روزهای آفتابی و شب‌های تاریک در کنار یاد رامین به شدت حس می‌شود. اما وقتی که رامین به سوی ویس می‌آید، شادمانی و عشق دوباره در دل‌هایشان شکوفا می‌شود.
شاعر به لحظه‌های شاد و عاشقانه پس از دیدار آن دو می‌پردازد، جایی که آنها با هم خوشحال می‌شوند و به لذتهای زندگی دل می‌سپارند. در نهایت، آنها در کنار هم، آزاد و خوشحال، زندگی را جشن می‌گیرند و به عشق خویش ادامه می‌دهند، به معنای واقعی کلمه غرق در شادی و عشق هستند.
هوش مصنوعی: زمانی که از دروازه بیرون آمد، به شادی و خوشحالی رسید و از درد جدایی‌اش کمی کاسته شد.
هوش مصنوعی: اگر بادی از دامن کوه بیفتد، بوی خوش بهشتی از آن به مشام می‌رسد.
هوش مصنوعی: خوشا راه‌هایی که در سفر، همراهان آن، از اصول و قاعده‌های محبت و مهربانی پیروی کنند.
هوش مصنوعی: هرچند راهی که در پیش دارند دشوار است، اما آن را به مانند باغ و سرسبزی تصور می‌کنند.
هوش مصنوعی: هر کسی که راهی بی‌پایان داشته باشد، شادتر خواهد بود اگر که آن راه به سوی دوست باشد.
هوش مصنوعی: اگرچه مسیر ممکن است دشوار و پرخطر باشد، اما اگر پایان آن خوشایند باشد، باید به آن ادامه داد.
هوش مصنوعی: آدمی در زندگی ممکن است با دشواری‌ها و تلخی‌ها مواجه شود، اما اگر تلاش و عشق را در دل داشته باشد، در پایان نتیجه کارش شیرین و دلپذیر خواهد بود.
هوش مصنوعی: ویس، که در زیبایی و شکل به ماه شباهت دارد، از نرسیدن به آرزوی خود ناامید و پژمرده شده، مانند برگ‌هایی که در ماه آذر به رنگ و حالت خود را از دست می‌دهند.
هوش مصنوعی: زمین مانند قمر دورش می‌چرخد و چاه‌ها به وجود آمده‌اند، در حالی که چهره‌اش به رنگ کاهی تغییر کرده است.
هوش مصنوعی: تمام زینت و زیور بدن را کنار گذاشته و همه تزیینات را به کناری نهاده است.
هوش مصنوعی: از خوردن و خوابیدن و شادی فاصله گرفته‌ام، دل‌تنگم و به دنبال آنچه در دل دارم می‌روم.
هوش مصنوعی: تمام کارهای دنیا با دل شکسته انجام می‌شود و لب‌ها از خنده دورند.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت چشم‌ها اشاره دارد و می‌گوید که حتی مادر مار نیز در مقابل زیبایی چشم‌ها کم‌رنگ و ناتوان به نظر می‌رسد. در حقیقت، زیبایی و محبت در این چشم‌ها به قدری زیاد است که همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و عظمت و شکوه آن را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: در روز روشن، تو مانند خورشید، همراه و همدم روز هستی، چون چهره‌ای درخشان و خوشایند که دل را با شادی پر می‌کند.
هوش مصنوعی: در شب تاریکی، اندوه او به خاطر یادگار رامین با موهای مشکی‌اش بود.
هوش مصنوعی: روزها و شب‌ها در بالای ایوان نشسته‌ام و چشمانم را به راه خراسان دوخته‌ام.
هوش مصنوعی: بسیاری از اوقات انسان به خیال پردازی دربارهٔ آینده و آنچه ممکن است در زندگی‌اش رخ دهد مشغول است. او به این فکر می‌کند که اگر روزی از مسیری خاص وارد زندگی‌اش شود، چقدر روحیه‌اش شاداب و دلشاد خواهد شد. این تفکر به او انرژی و امید می‌دهد و باعث می‌شود به زیبایی‌ها و شادی‌های احتمالی آینده فکر کند.
هوش مصنوعی: در سپیده‌دم نسیمی دلپذیر وزید و صبح در کنار رامین آمد.
هوش مصنوعی: از پشت چهره‌ی تو که مانند سرو خوش‌قد و قامت است، به مرو، روی بر نگردان.
هوش مصنوعی: گرازان مانند طاووس با رنگ‌های مختلف بر روی حیوان دیگری نشسته‌اند و تصویر زیبایی ایجاد کرده‌اند.
هوش مصنوعی: ویس در این فکر است که تن خود را به زحمت و دلش را به درد و رنج سپرده است.
هوش مصنوعی: روزی کسی بر لبه بام نشسته بود و وقتی خورشید طلوع کرد، از جا برخاست.
هوش مصنوعی: دو خورشید از خراسان طلوع کردند و با نور خود دو نوع تاریکی را از روی زمین زدودند.
هوش مصنوعی: شخصی به دنبال کسی است که شب‌های تاریک و غم‌هایش را از او برطرف کند و به زندگی‌اش روشنایی و شادی ببخشد.
هوش مصنوعی: چنان وارد شد که گویی یک بیمار برای درمان به نزد پزشک می‌رود.
هوش مصنوعی: در اینجا توصیف می‌شود که دو نفر به هم نزدیک می‌شوند و از شادی همدیگر به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این احساس خوشحالی چنان عمیق است که باعث می‌شود از سر شوق و شادی، هر دو نفر به گریه بیفتند.
هوش مصنوعی: هر دو به آرامی یکدیگر را بوسیدند و سپس به لبان شیرین و خوش‌رنگشان توجه کردند.
هوش مصنوعی: از خوشحالی، هر دو مانند گل شکوفا شدند و با دست هم در خانه رفتند.
هوش مصنوعی: رامین به ویس گفت: ای دختری به زیبایی ماه، اکنون دل من شاد و خوشحال است و می‌توانم به riches (خزانه‌ای از گوهر) دست یابم.
هوش مصنوعی: تو در این کاخ سلطنتی به آرامش و شادی زندگی کن و از لذتهای آن بهره‌مند شو.
هوش مصنوعی: گاهی در آرامش و لذتهای عاشقانه غوطه‌ور می‌شوی و زمانی دیگر به دنیای طبیعت و شکار می‌روی و از آن لذت می‌بری.
هوش مصنوعی: به شکار آمده‌ای و از خراسان به دست تو شکار به راحتی جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: من هم مانند تو، در ظاهر نیرومند و قوی هستم و هم در باطن، ضعف و آسیب‌پذیری دارم. مشابه زنجیری در دستانت، که هم می‌تواند به کار آید و هم به دردسر بیفتد.
هوش مصنوعی: گاهی بنشین و کنار درختان زیبا مثل سرو و شمشاد، لحظه‌ای شاد باش، مثل من که دلم را شاد می‌کنم.
هوش مصنوعی: ما روزها را در شادی و خوشحالی سپری می‌کنیم و هیچ یاد و خاطره‌ای از فردا و نگرانی‌های آن نداریم.
هوش مصنوعی: وقتی روز خوشی باشد، با شادابی و سرزندگی زندگی می‌کنیم، زیرا در آن زمان جز خوشحالی و خوشبختی چیز دیگری نمی‌بینیم.
هوش مصنوعی: در روزهای خوب و خوش، از لذتهای زندگی بهره می‌گیریم و در شب‌های عاشقانه، عشق و محبت را در آغوش هم تجربه می‌کنیم.
هوش مصنوعی: زمانی دل ما از خوشحالی اینقدر پر می‌شود که نمی‌توانیم آن را تحمل کنیم و در جستجوی خوشبختی و موفقیت هستیم تا آنها را به دست آوریم.
هوش مصنوعی: دل را به سمت پیروزی هدایت می‌کنیم، زیرا هم خوش‌شانس هستیم و هم جوان.
هوش مصنوعی: سپس هر دو به آرزوی خود رسیدند و به خوشحالی برای مدت هفت ماه کنار هم ماندند.
هوش مصنوعی: در فصل زمستان و سرمای شدید، دو عاشق سرمست و شاد در کنار هم در یک شب سرد قرار دارند.
هوش مصنوعی: میان داشتن نعمت و قدرت، شادابی عشق و سلطنت وجود دارد.
هوش مصنوعی: نگران باش که وقتی به آرزوهای دل رسیدی، شادی به قدری در تو تاثیر خواهد گذاشت که هیچ نشانه‌ای از غم و اندوه باقی نخواهد ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.