ترا گر بیابند بیجان کنند

دل ما ز درد تو پیچان کنند

همه سربسر با تو پیمان کنند

روان را به مهرت گروگان کنند

که تا مر ترا نیز فرمان کنند

روان را به فرمان گروگان کنند

بفرمود پس تاش بیجان کنند

بر او بر دل و دیده پیچان کنند

گریشان بیایند وفرمان کنند

به پیمان روان را گروگان کنند

به پیش تو آیند و فرمان کنند

به پیمان روان را گروگان کنند

آن کن ای جویای حکمت کاهل حکمت آن کنند

تا بدان دشوارها بر خویشتن آسان کنند

جز که در خورد خرد صحبت ندارند از بنه

بر همین قانون که در عالم همی ارکان کنند

طاعت ارکان ببین مر چرخ و انجم را به طبع

[...]

بگو تا گذر سوی خمدان کنند

سپاهی که آن جا شتابان کنند

سپه نیز با شاه فرمان کنند

به ویرانه‌ها گنج پنهان کنند

آنچه حق گفتست ایشان آن کنند

پنجه اندر پنجهٔ شیران کنند

هرچه من خواهم همینها آن کنند

خانهٔ ظلم و حسد ویران کنند

راه شرع مصطفی ویران کنند

کفر را گیرند و نام ایمان کنند

گر همه آفاق آبادان کنند

عاقبت می دان که گورستان کنند

هان بگو تاتوبهٔ از جان کنند

هرچه کردند اندر آن تاوان کنند

گفت: تَرسایان پناهِ جان کُنند

دینِ خْوَد را از مَلِک پنهان کنند

کهربای خویش چون پنهان کنند

زود تسلیم ترا طغیان کنند

هر بنای کهنه که آبادان کنند

نه که اول کهنه را ویران کنند

سست‌چشمانی که شب جولان کنند

کی طواف مشعلهٔ ایمان کنند

چون همه کس خدمت سلطان کنند

هر چه ز سلطان نگرند آن کنند

گرچه هر دم عشق را جولان کنند

اشتیاق قرب را قربان کنند