زان گشاید فقع که بگشادی

زان نمایذ ترا که بنمادی

ای ساقی پیش آر ز سرمایهٔ شادی

زان می‌ که همی تابد چون تاج قبادی

زان باده که با بوی گل و گونهٔ لعل‌ست

قفل در غم است و کلید در شادی

ای جهانی ز تو به آزادی

بر من از تو چراست بیدادی

دل من دادی و نبود مرا

از دل بیوفای تو شادی

دل دهان دل به دوستی دادند

[...]

خداوندا بدین مایه بکردم برتو استادی

نه زان گفتم من این کز تو پدر را نیست آزادی

تو اندر خدمت سلطان مثل با جنبش بادی

فزونتر کو ترا فرمود هرگز پای ننهادی

به خدمت کردن بسیار داد خویشتن دادی

[...]

سلام رایح غادی

علی ساکنة الوادی

علی من حبه فرض

علی الحاضر والبادی

سلام رایح غادی

علی ساکنة الوادی

علی من حبه فرض

علی الحاضر والبادی

جهان او راست می‌دارد به شادی

کِه و مِه را همی بخشد به رادی

روان گشتی گر او فرمان بدادی

که زُفت و بددل از مادر نزادی

قرین جان او پاکی و شادی

ندیم طبع او نیکی و رادی

به من دادی ورا آنگه که زادی،

سزای دخترت چیزی ندادی.

چو برخیزد ز خواب بامدادی،

ز من خواهد حریرِ اسْتاربادی.

به من تو ویس را آنگاه دادی

که تا سی سال دیگر دخت زادی

ز هنجار خرد دور اوفتادی

چو رفتی دخت نازاده بدادی

تو این دختر به فرّ من بزادی

چرا اکنون به دیگر جفت دادی

گهی در چاه وسواس اوفتادی

گهی دل را به دانش پند دادی

نه لب را بر سخن گفتن گشادی

نه مر گوینده را پاسخ بدادی

بنفشه برچدی هر بامدادی

به یاد زلف او بر دل نهادی

بر آمد ناگهان یک روز بادی

مرا بنمود روی حور زادی

ز جان خویش بندی بر گشادی

بیاوردی و بر جانم نهادی

ندیده هیچ مردی از تو شادی

که تا امروز تن کس را ندادی