ما عدمهاییم و هستیهای ما

تو وجود مطلقی فانی‌نما

نیست آن باران ازین ابر شما

هست ابری دیگر و دیگر سما

صاف کرده حق دلم را چون سما

روفته از خاطرم جور شما

گر از آن معنی نهم من بر شما

مر شما را بیش نپذیرد سما

هین به عکسی یا به ظنی هم شما

در میفتید از مقامات سما

چینیان گفتند یک خانه به ما

خاص بسپارید و یک آن شما

زان ز آهرمن رهیدستیم ما

که خریدی جان ما را از عمی

بازم و حیران شود در من هما

جغد کی بود تا بداند سر ما

این سزید از ما چنان آمد ز ما

ریگ اندر چشم چه فزاید عمی

گفت یک کوریت می‌بینیم ما

آن دگر کوری چه باشد وا نما

آن یکی گفتش که اندر شهر ما

نیست عاقل جز که آن مجنون‌نما

ور بکل بیزار بودی او ز ما

کی رسیدی خوانمان هیچ از سما

یوسف وقتی و خورشید سما

زین چه و زندان بر آ و رو نما

هم سلیمان هست اکنون لیک ما

از نشاط دوربینی در عمی

هم بیابد لیک پوشاند ز ما

بوی نیک و بد بر آید بر سما

گر ببینی میل خود سوی سما

پر دولت بر گشا همچون هما

دعوی ما را شنیدیت و شما

می‌نبینید این گهر در دست ما

مغز خر خوردیم تا ما چون شما

پشه را داریم همراز هما

چه رئیسی جست خواهیم از شما

که ریاستمان فزونست از سما

طوطی نقل شکر بودیم ما

مرغ مرگ‌اندیش گشتیم از شما