شه چو از گرگ دست و پا برده

شیر با او به دست و پا مرده

آمده لاابالی‌یی بُرده

سیم‌کُشْ زنده، سیم‌کِشْ مرده

شاه از آن مرد بینوا مرده

تنگدل شد چو آب افسرده

شمع و قندیل باغ‌ها مرده

رخت و بنگاه باغبان برده

خوان نهاده بساط گسترده

خادمانی به لطف پرورده

زُهره‌ای دل ز مشتری برده

شکر و شمع پیش او مرده

او چو خاشاک سایه پرورده

سیلش از کوه پیش در کرده

منم آن تشنه گهر برده

بخت من زنده بخت تو مرده

به فریبی هزار دل برده

هرکه دیده برابر‌ش مرده

آن برادر به جور جان برده

وین برادر به دست و پا مرده

مهرش از ماه روشنی برده

روز چون شب برابرش مرده

بینی‌اش ناگهان شبی مرده

سر فرو برده‌، درد‌سر برده

یکی صندوق بودی قفل کرده

که استادش نهفتی زیر پرده

که تا او را براندازد ز پرده

مگر گردد به آهن دور کرده

ولیکن گر برون آید ز پرده

شوند آن کور چشمان زخم خورده

مگردر مصر مردی بود مرده

پسر در روزِ مرگش عهد کرده

رفیقی داشت پیر سال خورده

بدو گفت ای بسی تیمار برده

کسی عمری در ایمان ره سپرده

در آخر، چون بوَد، کافر بمرده‌؟

که دنیا هست زالی هفت پرده

برای صیدِ تو هر هفت کرده

ز جودش بحر و کان تشویر خورده

گهر در صُلب بحر و کان فشرده