ز آنکه ترک لات و عزّی کرده‌ای

ره بسوی دین احمد برده‌ای

خود به این دنیا قناعت کرده‌ای

آبروی آخرت را برده‌ای

گر تو در دین نبی پی برده‌ای

جانب معبود رو آورده‌ای

در مقام نیستی پی برده‌ای

خویش را ذاتی عجب نشمرده‌ای

ای دل آخر تو درون پردهای

خویشتن درخویشتن گم کردهای

ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده‌ای

و آن طرف کاین باده بودت از کجا ره برده‌ای

با کدامین چشم تو از ظلمتی بگذشته‌ای

با کدامین پای راه بی‌رهی بسپرده‌ای

با کدامین دست بردی حادثات دهر را

[...]

مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای

کز جهان جان نشان آورده‌ای

برگذر از گوش و بر جان‌ها بزن

ز آنک جان این جهان مرده‌ای

درربا جان را و بر بالا برو

[...]

ای دلی کز گلشکر پرورده‌ای

ای دلی کز شیر شیران خورده‌ای

وی دلی کز عقل اول زاده‌ای

حاتم از دست سلیمان برده‌ای

طاقت عشقت ندارد هیچ جان

[...]

شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای

در کرم از آفتاب نیز سبق برده‌ای

چشم ببند و بکن بار دگر رحمتی

بشکن سوگند را گر به خدا خورده‌ای

بنگر کاین دشمنان دست‌زنان گشته‌اند

[...]

گفت مرا آن طبیب: «رَو، تُرُشی خورده‌ای»

گفتم: «نی» گفت: «نک، رنگ تُرُش کرده‌ای

دل چو سیاهی دهد، رنگْ گواهی دهد

عکس برون می‌زند، گرچه تو در پرده‌ای

خاک تو گر آب خوش یابد چون روضه‌ایست

[...]

مست و خوشی باده کجا خورده‌ای؟

این مه نو چیست که آورده‌ای؟

ساغر شاهانه گرفتی به کف

گلشکر نادره پرورده‌ای

پردهٔ ناموس کی خواهی درید؟

[...]

جمله معشوق است و عاشق پرده‌ای

زنده معشوق است و عاشق مرده‌ای

از برای فایده این کرده‌ای

تو که خود از فایده در پرده‌ای

بشنو الفاظ حکیم پرده‌ای

سر همانجا نه که باده خورده‌ای

در میان صد گرسنه گرده‌ای

پیش صد سگ گربهٔ پژمرده‌ای

تو چه داری و چه حاصل کرده‌ای

از تک دریا چه دُر آورده‌ای

دان که با یوسف تو گرگی کرده‌ای

یا ز خون بی گناهی خورده‌ای

از فلک آویخته شد پرده‌ای

از پی نفرین دل آزرده‌ای

که مگر نوعی دعایی کرده‌ای

از جهالت زهربایی خورده‌ای

تو یقین می‌دان که جرمی کرده‌ای

جبر را از جهل پیش آورده‌ای