بعد از آن در سِرّ موسی حق نهفت

رازهایی گفت کان ناید به گفت

طالع عیسیست علم و معرفت

طالع خر نیست ای تو خر صفت

سهم آن مار سیاه زشت زفت

چون بدید آن دردها از وی برفت

این همه گفت و به گوشش در نرفت

بدگمانی مرد سدیست زفت

گاو زرین بانگ کرد، آخر چه گفت؟

کاحمقان را این همه رغبت شکفت؟

آن مسلمان ترک ابله کرد و تفت

زیر لب لاحول گویان باز رفت

خشمگین شد با مگس خرس و برفت

بر گرفت از کوه سنگی سخت زفت

چون به ره کردند صوفی را و رفت

خصم شد اندر پیش با چوب زفت

گفت با او مشورت کن وانچ گفت

تو خلاف آن کن و در راه افت

با من این را باز می‌بایست گفت

تا یکی مستور کردیمیت جفت

چون ولیی آشکارا با تو گفت

صد هزاران غیب و اسرار نهفت

گرچه باشد وقت بحث علم زفت

چون خریدارش نباشد مرد و رفت

عجلوا الطاعات قبل الفوت گفت

مصطفی چون در معنی می‌بسفت

از ضعیفی چون نتواند راه رفت

خلق گوید تُخَمه‌ست از لوت زفت

همچنانک هر کسی در معرفت

می‌کند موصوف غیبی را صفت

در جمادات این چنین حیفی نرفت

زد در آن ناکفو امیر داد نفت

این سخن نی هم ز درد و سوز گفت

خوابناکی هرزه گفت و باز خفت

از وطن پرسید و آوردش بگفت

واندر آن پرسش بسی درها بسفت

چون شعیب این نکته‌ها با وی بگفت

زان دم جان در دل او گل شکفت

عایشه روزی به پیغامبر بگفت

یا رسول‌الله تو پیدا و نهفت